-
21.《杂歌谣辞·李夫人歌》 唐·李贺
紫皇宫殿重重开,夫人飞入琼瑶台。
绿香绣帐何时歇,青云无光宫水咽。
翩联桂花坠秋月,孤鸾惊啼商丝发。
红璧阑珊悬佩当,歌台小妓遥相望。
玉蟾滴水鸡人唱,露华兰叶参差光。 -
22.《昭君辞》 南北朝·薛道衡
我本良家子。
充选入椒庭。
不蒙女史进。
更失画师情。 -
23.《晓发辞夫矶时李泂溉之先行》 元·何中
荻暗鸡鸣村,平皋下残月。
参差邻舫语,橹声带潮发。
露华望中白,篷阴散秋发。
沙鸟知曙鸣,海云上空灭。
念我前行友,青山已飞越。
迟尔及相携,无嗟赏心歇。 -
24.《白甿辞(五首)》 明·王廷陈
朝露未晞夜霜零,众芳凋歇迍晙鸣。
逝者如斯不复停,人生百年命忽倾。
为君秉烛纵游行,三星在户参差明。
腾觚飞爵何纵横,垂罗映縠耀珠缨。 -
25.《杂曲歌辞·浪淘沙》 唐·白居易
一泊沙来一泊去,一重浪灭一重生。
相搅相淘无歇日,会交山海一时平。
白浪茫茫与海连,平沙浩浩四无边。
暮去朝来淘不住,遂令东海变桑田。 -
26.《崇禧给事同年马兄挽辞二首》 宋·王安石
庆历公偕起,元丰我独伤。
两楹终昔梦,五鼎继前丧。
薰歇曾攀桂,甘留所憩棠。
素风知不坠,能世有诸郎。 -
27.《处士葛君挽辞》 宋·王安石
楚人黄歇地,晋代葛洪家。
特擅山川秀,相承黻冕华。
猗君有清尚,於世不雄夸。
令子能传业,流光未可涯。 -
28.《满江红 德元来辞,求赠言为荣,且及河防利》 元·王恽
,用殷卿严韵,聊助行色,兼简德裕彦隆二良直冠剑梁园,又去作、庞眉书客。
休自叹、功名几许,一家风雪。
春色似嫌莺燕老,秋霜历试松筠节。
爱赵生、游刃簿书闲,昆刀铁。 -
29.《春风辞寄武威石秘校》 宋·释重顯
春风何萧萧,和雨复兼雪。
坼花功未深,偃草势曾烈。
毗城癡爱老,怯寒对清拙。
衰岩影响士,难御同孤劣。 -
30.《早发大庾岭》 唐·宋之问
晨跻大庾险,驿鞍驰复息。
雾露昼未开,浩途不可测。
嵥起华夷界,信为造化力。
歇鞍问徒旅,乡关在西北。 -
31.《倡妇行》 唐·李峤
十年倡家妇,三秋边地人。
红妆楼上歇,白发陇头新。
夜夜风霜苦,年年征戍频。
山西长落日,塞北久无春。 -
32.《畴昔篇》 唐·骆宾王
少年重英侠,弱岁贱衣冠。
既托寰中赏,方承膝下欢。
遨游灞水曲,风月洛城端。
且知无玉馔,谁肯逐金丸。 -
33.《定情篇》 唐·乔知之
共君结新婚,岁寒心未卜。
相与游春园,各随情所逐。
君爱菖蒲花,妾感苦寒竹。
菖花多艳姿,寒竹有贞叶。 -
34.《龙门送裴侍御监五岭选》 唐·李颀
万里番禺地,官人继帝忧。
君为柱下史,将命出东周。
歇马傍川路,张灯临石楼。
棱棱静疏木,濞濞响寒流。 -
35.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
36.《邯郸才人嫁为厮养卒妇》 唐·李白
妾本崇台女,扬蛾入丹阙。
自倚颜如花,宁知有凋歇。
一辞玉阶下,去若朝云没。
每忆邯郸城,深宫梦秋月。
君王不可见,惆怅至明发。 -
37.《书怀赠南陵常赞府》 唐·李白
岁星入汉年,方朔见明主。
调笑当时人,中天谢云雨。
一去麒麟阁,遂将朝市乖。
故交不过门,秋草日上阶。 -
38.《自巴东舟行经瞿唐峡,登巫山最高峰,晚还题壁》 唐·李白
江行几千里,海月十五圆。
始经瞿塘峡,遂步巫山巅。
巫山高不穷,巴国尽所历。
日边攀垂萝,霞外倚穹石。 -
39.《姑孰十咏》 唐·李白
姑孰溪
爱此溪水闲,乘流兴无极。
漾楫怕鸥惊,垂竿待鱼食。
波翻晓霞影,岸叠春山色。 -
40.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。