-
141.《阳山昱上人访予吴门寓舍,求为湘竹诗,予辞》 元·黄溍
道人来自阳山麓,手携旧种千竿竹。
小裁方斛不盈尺,中有潇湘江一曲。
未信天工能尔奇,不知地脉从谁缩?晴窗翛翛散烟雾,眼底森然立群玉。
岂期我乃累此君,蒙犯风埃走尘俗。 -
142.《读金陵俞仲髦荔枝辞戏作五十四韵》 明·宋珏
俞公晚好事,垂涎及荔支。
愿贬枫亭驿,甘作驿丞卑。
忘意荔熟日,端坐饱啖之。
事有谬不然,倾耳听我词。 -
143.《晚宿双峰驿楼与故人陈哲言别》 未知·王偁
山暝烟已敛,林凉月初生。
扁舟泊江汜,候吏欣相迎。
登楼引孤兴,开筵坐空明。
杯分剑溪绿,帘卷双峰青。 -
144.《白甿辞(五首)》 明·王廷陈
朝露未晞夜霜零,众芳凋歇迍晙鸣。
逝者如斯不复停,人生百年命忽倾。
为君秉烛纵游行,三星在户参差明。
腾觚飞爵何纵横,垂罗映縠耀珠缨。 -
145.《太液池送黄淮辞政》 明·朱瞻基
天香早折仙桂枝,笔花五彩开凤池。
蓬莱之仙直奎璧,近侍九重天咫尺。
永乐圣人临御初,鞠躬稽首陈嘉谟。
仁宗监国文华殿,左右谋猷共群彦。 -
146.《五禽言五首》 宋·苏轼
昨夜南山雨,西溪不可渡。
溪边布縠儿,劝我脱破袴。
不辞脱*溪水寒,水中照见催租瘢。 -
147.《和陶归去来兮辞》 宋·苏轼
归去来兮,吾方南迁安得归。
卧江海之澒洞,吊鼓角之凄悲。
迹泥蟠而愈深,时电往而莫追。
怀西南之归路,梦良是而觉非。 -
148.《五禽言(并叙)》 宋·苏轼
梅圣俞尝作《四禽言》。
余谪黄州,寓居定惠院,绕舍皆茂林修竹,荒池蒲苇。
春夏之交,鸣鸟百族,土人多以其声之似者名之,遂用圣俞体作《五禽言》。
使君向蕲州,更唱蕲州鬼。 -
149.《寓言九首》 宋·王安石
不得君子居,而与小人游。
疵瑕不相摩,况乃祸衅稠。
高语不敢出,鄙辞强颜酬。
始云避世患,自觉日已偷。 -
150.《仁宗皇帝挽辞四首》 宋·王安石
凭几微言绝,群臣涕泗挥。
哀号三级陛,缟素九重围。
天上仙游远,宫中御座非。
最悲帷幄侍,不复未明衣。 -
151.《王子直挽辞》 宋·王安石
多才自合至公卿,岂料青衫困一生。
太史有书能叙事,子云於世不徼名。
丘坟惨淡箕山绿,门巷萧条颍水清。
握手笑言如昨日,白头东望一伤情。 -
152.《孙威敏公挽辞》 宋·王安石
功名一世事,兴废岂人谋。
重为苍生起,终随逝水流。
凄凉归部曲,零落掩山丘。
许国言犹在,奸谀可使羞。 -
153.《杂曲歌辞·浪淘沙》 唐·刘禹锡
九曲黄河万里沙,浪淘几簸自天涯。
如今直上银河去,同到牵牛织女家。
洛水桥边春日斜,碧流轻浅见琼沙。
无端陌上狂风急,惊起鸳鸯出浪花。 -
154.《禽言》 宋·陆游
拔笋拔笋,入箐不辞风雨窘。
养成会见高拂云,取供口腹初不忍。
独持两把慰倚门,慈颜一笑如春温。 -
155.《汪叔潜教授挽辞》 宋·陆游
江南有奇士,英誉早飞腾。
未见心先契,相从气倍增。
时烦问字酒,屡共读书灯。
下榻延徐孺,同舟得李膺。 -
156.《近故魏国夫人卢氏挽歌辞三首》 宋·杨万里
唐代崔家母,升堂乳阿姑。
姑言吾报妇,孙孝妇如吾。
此假前无古,夫人独与俱。
秪看秦国语,更恐李唐无。 -
157.《近故太师左丞相魏国文忠京公挽歌辞三首》 宋·杨万里
孝庙深知已,今皇正宰官。
一言能定国,二圣得重懽。
立节山相似,容人海未宽。
至今死诸葛,虏使胆犹寒。 -
158.《朝天集偶送西归朝天二集与尤延之,蒙惠七言》 宋·杨万里
梁溪归自镜湖天,笔棬湖光入大篇。
倾出锦囊和雨湿,炯如柘弹走盘圆。
许分句法何曾付,自笑芜辞敢浪传。
两集不须求序引,秖将妙语冠陈编。 -
159.《题巩仲至修辞斋》 宋·杨万里
人道庄周梦蝴蝶,我言蝴蝶梦庄周。
庄周解飞蝶解语,说向蝴蝶应点头。
修辞斋中子巩子,年少诗狂狂到底。
蹇驴破帽衡达官,白眼清谈对余子。
东莱一翁印斯人,世人皆憎翁不嗔。
为渠落笔三大字,政自不妨诗入神。 -
160.《客自茂来言元礼日观棋剧饮》 宋·宋祁
寒山倒影入楼扉,铃唱愔愔少诤辞。
左手持螯人嗜饮。
一斑窥豹客争棋。
萍游倦斝伤酲夕,星落残枰斗劫迟。
日日忘怀还忆否,戍时瓜老是归时。