-
161.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
绿水青山,红尘闹市。
一大藏教,满眼满耳。
这里有人拣辨得出,入则个个归元,出则无无不是。 -
162.《周草窗命题异人爪搯仙境图》 宋·释文珦
幽斋众客多清如,弁翁开卷示此图。
细画纤纤比毛发,老眼眴转眡若无。
须臾神定乃能辨,蓬山圆峤连方荧。
山川舯纡体势远,楼观缥缈棼桴铺。 -
163.《颂古九十八首》 宋·释印肃
探宗勘辨要当人,劫火焰中摝眼睛。
渐源顿入洪波裹,直至如今不见形。 -
164.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
165.《香积厨法语》 宋·释印肃
咦,好辨心,以此三法为三昧,无量无边世不会。
我今修供佛众生,万圣千贤悉同共。
摩诃般若味真如,十波罗蜜同受用。 -
166.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
鼻筒直,眼眶深。
默时自觉失却口,妙处谁会相传心。
便与麽,只如今,影中辨取兮户挂凋林。 -
167.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
默而非缄,辨而罔谈。
须菩提慧空了了,憍尸迦华雨毵毵。
更与刹尘分手眼,何妨机用见鎚钳。
个人自得,古佛同参。 -
168.《颂古一百则》 宋·释正觉
临际全机格调高,棒头有眼辨秋毫。
扫除狐兔家风峻,变化鱼龙雷火烧。
活人剑,杀人刀,倚天照雪利吹毛。
一等令行滋味别,十分痛处是谁遭。 -
169.《偈颂七十八首》 宋·释正觉
藏身须要无踪迹,碧眼胡僧难辨白。
没踪迹处莫藏身,门门廓达了诸尘。
独来将谓无俦侣,闹里忽然逢故人。
柳线含金犹畏冷,梅花破雪已成春。
阿侬千里通身是,善应无方处处真。 -
170.《与天池信长老》 宋·释正觉
晚岁丛林闹苇麻,可中著眼辨龙蛇。
行当五路我能事,坐断孤峰渠作家。
佛法从来如嚼蜡,朋俦此去似团沙。
音书不寄思惟尽,千里同风却较些。 -
171.《颂古一百首》 宋·释智愚
宁辨人间是与非,生来屈盾眼如眉。
不因说著当年事,万古千秋那得知。 -
172.《颂一百则》 宋·释重顯
雪团打,雪团打,庞老机关没可把。
天上人间不自知,眼里耳里绝萧洒。
萧洒绝,碧眼胡僧难辨别。 -
173.《静而善应》 宋·释重顯
觌面相见,不在多端。
龙蛇易辨,衲子难瞒。
金槌影动,宝剑光寒。
直下来也,急著眼看。 -
174.《李参政转物庵》 宋·释宗杲
若能转物,即同如来。
咄哉瞿昙,诳唬痴獃。
物无自性,我亦非有。
转者为谁,徒劳心手。
知无自性,复是何物。
瞥起情尘,扪空揣骨。
此庵无作,住者何人。
具顶门眼,试辨疏亲。 -
175.《长灵旧和尚赞》 宋·释宗杲
厚重如山,严冷似铁。
破毗卢印,坐衲僧舌。
泊出灵源,源清流彻。
指矅灵寒,呼顾兔热。 -
176.《鉴裁一首》 宋·苏籀
乔公评老瞒,谪仙奇郭令。
视远数十载,伟欤真智圣。
破贼此郎子,勿反吾同姓。
凡才慁世间,鉴裁惟其证。 -
177.《次韵酬江如晦》 宋·王洋
命数奇穷谁与伍,陋巷甘同一命楼。
怕寒长苦地多风,厌滞每遭星好雨。
命在天公难自由,若知安命当无忧。
三斟长得供卯醉,米监不辨俱悠悠。 -
178.《春水》 宋·喻良能
磬湖春水夜来生,晓起雷声逗雨声。
去马来牛心莫辨,鸬鹚鸂鶒眼俱明。
飘零花片有底急,摇曳柳丝如许轻。
旬月烟村半风雨,榆钱好为买春晴。 -
179.《题王顺伯秘书所藏兰亭修禊帖》 宋·袁说友
永和九年暮春日,兰亭修禊群贤集。
含毫欲下意已先,媚日暄风佐摇笔。
当时一笔三百字,但说斯文感今昔。
谁知已作尤物看,流传人间天上得。 -
180.《观潮歌》 明·王稚登
丙辰闰七月初吉,孟渎江边潮水赤。
寒波带雨打空城,高浪如山排巨石。
山田旱爟不可救,山人荷锄惟种豆。
游鱼忽入豆花中,江里鼋鼍近人吼。