-
121.《诸君和篇摩垒致师不容闭壁再绎前韵》 宋·郑清之
平生周伯仁,耿耿空洞腹。
翛然猿鹤姿,岂辨鸠鹰目。
仆射不解事,居士偶题木。
种柳仅成五,乐园祗可独。 -
122.《题花十绝句》 宋·程公许
一栏养就数窠花,却辨牙牌定等差。
我自色尘无染着,试将道眼看芳华。 -
123.《古碑塔寺改律为禅乡大夫招增值云智禅师主法》 宋·程公许
智禅生峨下,稚齿希空门。
落发受具戒,持钵巡诸村。
有如摩尼球,炯然古井浑。
又若大明镜,不受尘垢昏。 -
124.《人头山肃谒石壁清源真君像》 宋·程公许
人头接剑门,濯濯危髻绾。
一峰表独立,层崖平若{产刂}。
有一伟丈夫,远莫辨眉眼。
异闻验清源,奇质自天产。 -
125.《涪州荔子园行和友人韵》 宋·程公许
愁云暖日愁无边,荔枝园下客舣船。
呜呼宴安毒於鸩,燎原戒之爝火燃。
杨家妖女去复入,开元治乱翻覆间。
绿云一楼天上去,食自不旨寝不安。 -
126.《永嘉何子善琴而有诗名一日携二妙见访求诗》 宋·王迈
山川司马游曾惯,湖涨元龙气更豪。
诗眼肯时穿月协,琴声妙处写云和。
夫君只手兼双美,举世何人赏此高。
科得送穷文已辨,雪霜应柰岁寒柯。 -
127.《山中》 宋·方岳
寂寂门无长者车,穿深逗密惬幽居。
花能红白锦相似,山自青苍画不如。
鹤骨政应先狗马,雏孙殊未辨龙猪。
皇天老眼何缘错,高枕松风莫管渠。 -
128.《赠定轩游季升》 宋·姚勉
海风吹潮浊如泥,咫尺不辨鱼与龟。
秋潭表里冰镜净,下瞰直可茎须眉。
乃知有万不齐物,心到定处皆能窥。
君心久矣波不起,天地不逃圆镜里。 -
129.《题金粟洞》 宋·胡仲弓
名山洞府三十六,若拟帽峰犹未足。
有人曾此坐丹炉,有人曾此安碁避。
一朝悟道归去来,依旧紫云锁林屋。
武荣贾客来洛阳,手携尺书叩岩谷。 -
130.《赠地理钱季实》 宋·何梦桂
神仙地理无多诀,未用寻龙先看峡。
次看峡内有明堂,外峡内堂垣气结。
交结深时垣气牢,交结浅时垣气洩。
回看远障起星峰,认得星峰是祖宗。 -
131.《和博古直五首》 宋·蒲寿宬
迂疏我何有,然诺君不轻。
卓尔异众嗜,矧兹蔼文鸣。
面壁愧空腹,伐木思友生。
方当与世混,畴能别泾清。
奚因一簪盍,使此双眼明。
欲引万古脉,赖君辨豨苓。 -
132.《壮哉亭观龙湫作》 宋·蒲寿宬
雪车冰柱刘叉狂,玉川玉更与相颉颃。
车声羊肠几盘折,飞冰走雪何茫茫。
天公矜此老怪物,六丁直下白昼驱阿香。
丰隆列缺一时起,千车百柱摧靡靡。 -
133.《泊黄家渡》 宋·董嗣杲
舣舟黄家沙,寻酒聊自慰。
麦田袅露梢,果林饱霜味。
江色射逃屋,灯焰爥断纬。
徘徊强展眺,清风袭肠胃。 -
134.《晓出西门问程庐山回怀云翁》 宋·董嗣杲
谁楼罢传角,将启东方明。
我欲披野衣,西出湓江城。
整屐休迟回,径作匡庐行。
是时凉云阁,茅屋鸡互鸣。 -
135.《啄木儿·自行自行》 元·王哲
自行自行。
见性不用命。
自惺自惺。
黑飚先捉定。 -
136.《摸鱼儿·叹骷髅》 元·王哲
叹骷髅、卧斯荒野。
伶仃白骨潇洒。
不知何处游荡子,难辨女男真假。
抛弃也。 -
137.《大雾》 当代·钱钟书
连朝浓雾如铺絮,已识严冬酿雪心。
积气入浑天未剖,垂云作海陆全沉。
日高微辨楼台影,人静遥闻鸡犬音。
病眼更无花恣赏,待飞六出付行吟。 -
138.《古洗》 宋·章甫
古人不可见,古物亦无几。
今朝双眼明,乃识汉时洗。
规模简而质,仿佛古君子。
年深土销蚀,薄处仅如纸。 -
139.《次禊帖韵》 宋·叶茵
梅花旧刻字将磨,勘辨其如病眼何。
千载鼠须遗墨少,一时赝本误人多。
肯将金谷序文比,因想山阴气候和。
最喜孤居山下姥,慕名特特为烹鹅。 -
140.《泛洞庭》 宋·赵汝鐩
解维武陵岸,江肥雨新止。
兼程趋洞庭,势疾建瓴比。
银光吞上下,莫辨天与水。
我乃航其间,滉瀁藉一苇。