-
81.《谒金门》 宋·张炎
晚晴薄。
一片杏花零落。
纵是东风浑未恶。
二分春过却。
可怪寒生池阁。
下了重重帘幕。
忽见旧巢还是错。
燕归何处著。 -
82.《浣溪沙》 宋·曾慥
别样清芬扑鼻来。
秋香过后却追回。
博山轻雾锁崔嵬。
珍重芗林三昧手,不教一日不花开。
暗中错认是江梅。 -
83.《无愁可解》 宋·陈慥
天下传咏,以谓几于达者。
龙丘子犹笑之。
此虽免乎愁,犹有所解也。
若夫游于自然而托于不得已,人乐亦乐,人愁亦愁,彼且恶乎解哉。 -
84.《无愁可解》 宋·陈慥
天下传咏,以谓几于达者。
龙丘子犹笑之。
此虽免乎愁,犹有所解也。
若夫游于自然而托于不得已,人乐亦乐,人愁亦愁,彼且恶乎解哉。 -
85.《望梅词》 宋·善珍
寸阴堪惜。
趁身强健去,结茅苍壁。
错料事,临老方知,国师与高僧,二途俱失。
识字吟诗,敌不得、死生何益。 -
86.《谒金门(用赵帐干韵)》 宋·程必
烟漠漠。
醉里看春都错。
过了清明迟一著。
牡丹重约摸。
晓日渐明檐角。
天与芳辰难却。
驻得韶华元有药。
桃源谁共约。
-
87.《咏梅九首》 明·高启
琼姿只合在瑶台,谁向江南处处栽?
雪满山中高士卧,月明林下美人来。
寒依疏影萧萧竹,春掩残香漠漠苔。
自去何郎无好咏,东风愁寂几回开。 -
88.《中吕·山坡羊》 元·陈草庵
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
任从他,待如何?天公尚有妨农过,蚕怕雨寒苗怕火。
阴,也是错;晴,也是错。
身无所干,心无所患,一生不到风波岸。 -
89.《蝶恋花(四首)》 清·庄棫
城上斜阳依碧树。
门外斑骓,见了还相顾。
玉勒珠鞭何处住?
回头不觉天将暮。 -
90.《乐毅报燕王书》 先秦·佚名
昌国君乐毅,为燕昭王合五国之兵而攻齐,下七十馀城,尽郡县之以属燕。
三城未下,而燕昭王死。
惠王即位,用齐人反间,疑乐毅,而使骑劫代之将。
乐毅奔赵,赵封以为望诸君。 -
91.《滑稽列传》 两汉·司马迁
孔子曰:“六艺于治一也。
《礼》以节人,《乐》以发和,《书》以道事,《诗》以达意,《易》以神化,《春秋》以义。
”太史公曰:“天道恢恢,岂不大哉!谈言微中,亦可以解纷。
淳于髡者,齐之赘婿也。 -
92.《答苏武书》 两汉·李陵
子卿足下:勤宣令德,策名清时,荣问休畅,幸甚幸甚。
远托异国,昔人所悲,望风怀想,能不依依?昔者不遗,远辱还答,慰诲勤勤,有逾骨肉,陵虽不敏,能不慨然?自从初降,以至今日,身之穷困,独坐愁苦。
终日无睹,但见异类。
韦韝毳幕,以御风雨;羶肉酪浆,以充饥渴。 -
93.《天问》 先秦·屈原
曰:遂古之初,谁传道之?
上下未形,何由考之?
冥昭瞢暗,谁能极之?
冯翼惟象,何以识之? -
94.《峡江寺飞泉亭记》 清·袁枚
余年来观瀑屡矣,至峡江寺而意难决舍,则飞泉一亭为之也。
凡人之情,其目悦,其体不适,势不能久留。
天台之瀑,离寺百步,雁宕瀑旁无寺。
他若匡庐,若罗浮,若青田之石门,瀑未尝不奇,而游者皆暴日中,踞危崖,不得从容以观,如倾盖交,虽欢易别。 -
95.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
96.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉,秋之为气也!
萧瑟兮草木摇落而变衰。
憭栗兮若在远行,登山临水兮送将归。
泬漻兮天高而气清,寂寥兮收潦而水清。 -
97.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
98.《九怀》 两汉·王褒
匡机
极运兮不中,来将屈兮困穷。
余深愍兮惨怛,愿一列兮无从。
乘日月兮上征,顾游心兮鄗酆。 -
99.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
100.《子虚赋》 两汉·司马相如
楚使子虚使于齐,王悉发车骑,与使者出田。
田罢,子虚过奼乌有先生,亡是公在焉。
坐定,乌有先生问曰:“今日田乐乎?”子虚曰:“乐。
”“获多乎?”曰:“少。