-
1.《抄戊辰十月近稿七首》 宋·刘克庄
少狂费尽一生心,丛稿如山雪满簪。
杨子雕镌夸赋丽,唐人锻炼说诗深。
寒来尚可披裘钓,穷杀何妨带索吟。
社友萧疏吾老大,安知来者不如今。 -
2.《检近稿偶志》 清·乾隆
少小学为文,韩苏有卓型,别裁及诗格,李杜真前旌。
立言人所志。
见道羌孰能, -
3.《抄戊辰十月近稿七首》 宋·刘克庄
后学鲜能舍瑟作,古人未免假韶鸣。
不劳左辖诵新句,却爱老婆呼旧名。
史馆谁徵段公事,雠家妄作武侯评。
人间安得忘忧物,为窭儒生浇不平。 -
4.《抄戊辰十月近稿七首》 宋·刘克庄
识之无字忆髫年,霍地红颜变雪颠。
求狗监人难复得,如鸡林相岂非贤。
鲤庭闻处才三百,蚓窍吟来忽五千。
寄语毛韩并卫卜,不烦序亦不烦笺。 -
5.《抄戊辰十月近稿七首》 宋·刘克庄
顶雪无多爬欲秃,眼花乱发捏来空。
何如自号四休叟,不要人扶独乐翁。
纯白固知难讳老,大丹未必可还童。
不知后世评碑板,似李邕耶似蔡邕。 -
6.《抄戊辰十月近稿七首》 宋·刘克庄
主公已换老龙名,部曲无知觊宠灵。
执爨婢权呼小玉,拾樵童暂叚奴星。
邻叟称尊宿,兼命雏孙曰宁馨。
稚子不知侬烂醉,刚来耳畔唤教醒。 -
7.《抄戊辰十月近稿七首》 宋·刘克庄
户外跫然闻足音,或怀漫刺袖新吟。
樽空愧不能觞客,绠短如何敢汲深。
薄俗求疵谁揜恶,先贤虑患或阳喑。
国人岂待侬箴儆,持在萤窗且自箴。 -
8.《抄戊辰十月近稿七首》 宋·刘克庄
畴昔荣途分寸跻,危机不合上云梯。
凤皇池有人争夺,鹦鹉洲无客敢题。
早不修真坏丹灶,晚方受录脱金闺。
羽毛只可如鸦雀,谁遣君为吐绶鸡。 -
9.《仲晦昆仲求近稿戏答二首》 宋·刘克庄
过去生平一念差,偶因薄技忝清华。
宁吟韩子将归操,不草韦郎起复麻。
绮语预愁无间狱,纶言见笑当行家。
而今老矣全瘖了,匹似枯株不着花。 -
10.《仲晦昆仲求近稿戏答二首》 宋·刘克庄
辛苦搜扬更撚须,适资谈者指瑕瑜。
中郎碑好犹名愧,吏部铭高未免谀。
馀忿燕泥能道否,遗言鹤唳可闻乎。
从今一字休思索,千古文人一律愚。 -
11.《题近稿》 宋·刘克庄
箪瓢久已甘颜巷,笔橐先曾侍汉廷。
杜视王侯等蝼蚁,坡轻名利比蜗蝇。
更无荐鲔仪登俎,时有求羊炬入陵。
老矣终身作伧父,诸公努力佐中兴。 -
12.《次韵张仲实读予近稿》 宋·方回
平生穷到骨,不受世人怜。
肠倒三江洗,诗凭万口镌。
旂常无可纪,衣钵尚堪传。
今日如斯者,输君独妙年。