-
101.《示行者》 宋·释印肃
绝顶无人处,融会亦非难。
独步依无住,圆心岂往还。
深深妙在无言说,莫教闲指动风幡。
大事彻头须进步,白云千里故乡关。 -
102.《向侍郎无热轩》 宋·释宗杲
勇猛精进过量人,号曰芗林大居士。
住无变易真实处,而常顺行诸佛法。
不作世间颠倒业,成辨出世胜方便。
而能於此方便中,幻出难思诸境界。 -
103.《言法华赞》 宋·释宗杲
旋陀罗尼三昧,语默元无罣碍。
揽衣著屐走街,刚被时人笑怪。
问伊住止何处,向道我侬弗会。
进前拟议思量,咄哉漆桶不快。 -
104.《望道一首》 宋·苏籀
少年相尚依阿语,老大回看不住心。
望道尊师岂盲进,忧时论事敢浮沈。
侏儒饱死嗤方朔,悬罄饥贫类展禽。
好古宜交鲁卫士,豳风咀噍有遗音。 -
105.《书严子陵钓台》 宋·曾丰
周家刑不上大夫,法固不足礼有余。
有才毕愿进朝路,非老谁忍回田庐。
秦坑学士置勿道,汉嫚大臣视如奴。
逸民不出朝士去,前有两生后二疏。