-
1.《月下笛·万里孤云》 宋·张炎
孤游万竹山中,闲门落叶,愁思黯然,因动《黍离》之感。
时寓甬东积翠山舍。
万里孤云,清游渐远,故人何处?寒窗梦里,犹记经行旧时路。
连昌约略无多柳,第一是难听夜雨。 -
2.《月下笛·万里孤云》 宋·张炎
翠山舍。
万里孤云,清游渐远,故人何处。
寒窗梦里,犹记经行旧时路。 -
3.《答郭黄中孤云首章见赠》 唐·李益
孤云生西北,从风东南飘。
帝乡日已远,苍梧无还飙。
已矣玄凤叹,严霜集灵苕。
君其勉我怀,岁暮孰不凋。 -
4.《题孤云绝顶淮阴祠》 唐·王仁裕
一握寒天古木深,路人犹说汉淮阴。
孤云不掩兴亡策,两角曾悬去住心。
不是冕旒轻布素,岂劳丞相远追寻。
当时若放还西楚,尺寸中华未可侵。 -
5.《题吴仲远游淮送行诗卷》 宋·方回
昔有大丈夫,万里事远游。
远游何所极,飘若孤云浮。
欧冶淬利剑,造父翼华辀。
东睇薄瀛岛,西顾羞昆丘。 -
6.《孤云》 唐·贯休
将比鹭鸶还恐屈,始思残雪不如多。
清风相引去更远,皎洁孤高奈尔何。 -
7.《病起闻说贪山颇有泉石远不能游》 宋·王令
一病百志堕,起逢秋物阑。
力弱未胜行,厌闻客言山。
言山多在远,虽近尚莫攀。
拏深吾无舟,逐陆谁借鞍。 -
8.《和李致远秀才》 宋·仇远
平生志气隘九州,直欲濯足万里流。
讵期功名坐蹭蹬,不意岁月成缪悠。
防闲拟铸铁门限,牵挽忽作金濑游。
栖巢未稳乌鹊月,归梦已熟鲈鱼秋。 -
9.《白云楼》 宋·滕宗谅
白云楼危压晴霓,楼下波光数毛发。
雕甍刻桷出烟霞,万瓦参差鹏翼截。
兰汀蕙浦入平芜,天远孤帆望中灭。
屈平宋玉情不尽,千古依然在月风。 -
10.《东峰亭各赋一物得岭上云》 唐·崔何
伫立增远意,中峰见孤云。
溶溶傍危石,片片宜夕曛。
渐向群木尽,残飞更氤氲。