-
1.《远游》 先秦·屈原
悲时俗之迫阨兮,愿轻举而远游。
质菲薄而无因兮,焉讬乘而上浮?
遭沈浊而污秽兮,独郁结其谁语!
夜耿耿而不寐兮,魂营营而至曙。 -
2.《归有日喜作》 宋·陈造
夜灯晨饭棘围重,槛束飞猱鹤在笼。
敢效骚人悲迫阨,只防举子诮冬烘。
抟风定有庄鹏化,得隽从知冀马空。
明日还家压新酒,菊登金蕊拒霜红。 -
3.《挽蔡文叔》 宋·王柏
南风之薰兮五弦绝,可以解愠兮忧心益惙。
念寓形於溟涬兮,藐一沤之起灭。
前乎数千年之名世兮,后方来而未歇。
往者不我留兮,来者不我接。 -
4.《奉常林黄中博士以黄甘食陆务观司直陆赋长句》 宋·周必大
林子勇报国,太华欲力学。
吾尝叹其材,浮海中巨舶。
向来固不用,今用犹迫迮。
此兴柑累累,霜饱实未摘。 -
5.《山庄书事》 宋·方岳
晨兴抹两屦,为口见驱迫。
课童督秋刈,野获夜彭魄。
田翁适过予,繿缕黑而瘠。
具言土力贫,年登苦囏阨。 -
6.《和丁师善韵》 宋·陆文圭
辙鲋活斗升,莫向肆中索。
已无秋成望,况复几暮迫。
蓉城一小县,舞袖折旋窄。
针芒万亩青,席卷一川白。