-
1.《喷玉泉冥会诗八首·白衣叟途中吟二首》 唐·李玖
春草萋萋春水绿,野棠开尽飘香玉。
绣岭宫前鹤发人,犹唱开元太平曲。
厌世逃名者,谁能答姓名。
曾闻王乐否,眷取路傍情。 -
2.《赠罗隐》 唐·刘赞
人皆言子屈,独我谓君非。
明主既难谒,青山何不归。
年虚侵雪鬓,尘枉污麻衣。
自古逃名者,至今名岂微。 -
3.《秋晚铜山道中宿隐者》 唐·鲍溶
我乡山川遥,秋晚空景促。
天明共云散,日落依鸟宿。
主人逃名子,鹤发卧空谷。
野言得真风,山貌宜古服。 -
4.《赠渔者》 唐·胡曾
不愧人间万户侯,子孙相继老扁舟。
往来南越谙鲛室,生长东吴识蜃楼。
自为钓竿能遣闷,不因萱草解销忧。
羡君独得逃名趣,身外无机任白头。 -
5.《两贤》 唐·韩偓
卖卜严将卖饼孙,两贤高趣恐难伦。
而今若有逃名者,应被品流呼差人。 -
6.《岩居僧》 宋·赵师秀
开扉在石层,尽日少人登。
一鸟过寒木,数花摇翠藤。
茗煎冰下水,香炷佛前灯。
吾亦逃名者,何因似此僧。 -
7.《偶成》 宋·释善珍
长年狎樵牧,门外即荒郊。
瘦草牛羊路,高松鹳鹤巢。
病来勤习定,老去懒寻交。
常愧逃名者,深山自缚茆。 -
8.《游学射观次壁间诗韵》 宋·陆游
走遍人间鬓尚青,尔来乐事满余龄。
傍潭秋爽鉏甘菊,豋岳春暄采茯苓。
闲倚松萝论剑术,静临窗几勘丹经。
严光本是逃名者,安用天文动客星。 -
9.《和子野四首》 宋·仇远
亨涂即畏涂,暮境欲何如。
索米多贫士,钞诗欠小胥。
自缘乡梦熟,顿与世情疏。
会约逃名者,山间倒跨驴。 -
10.《酬张常吉》 宋·舒岳祥
凭谁诗寄我,溪水接流瓢。
岛瘦神空泣,韩豪骨未销。
闲眠重落叶,久坐到归樵。
予说逃名者,何当共寂寥。