-
1.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
2.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
3.《后出师表》 魏晋·诸葛亮
先帝深虑汉、贼不两立,王业不偏安,故托臣以讨贼也。
以先帝之明,量臣之才,固知臣伐贼,才弱敌强也。
然不伐贼,王业亦亡。
惟坐而待亡,孰与伐之?是故托臣而弗疑也。 -
4.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
5.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
6.《涵碧亭》 宋·许复道
沿途听潺湲,蒙茸冒沙石。
谁知此山下,千里在咫尺。
潭潭光明宫,皎皎心印宅。
石细泉自香,水净林逾碧。 -
7.《用前韵戏赠叶致远直讲》 宋·王安石
叶侯越著姓,胄出实楚叶。
缙云虽穷远,冠盖传累叶。
心大有所潜,肩高未尝胁。
飘飘凌云意,强御莫能慑。 -
8.《寄谢师直》 宋·梅尧臣
忆同仲春月,冒雨过穰亭。
聊酌山酒别,独吟夜灯青。
明朝上岭路,群岫张云屏。
忽入川谷秀,固非平生经。 -
9.《云中发江宁浦至采》 宋·梅尧臣
泊舟斫枯葭,歊火爇岸傍。
冒岭云冥蒙,漫江雪飞扬。
拖冰修网涩,出水朱鬐殭。
旷然起远怀,风旗转危樯。 -
10.《赴长洲县作》 宋·王禹偁
移任长洲县,孤帆冒雨行。
金家随逆旅,一夜泊江城。
身世漂沦极,功名早晚成。
惟当泥尊酒,得丧任浮生。 -
11.《章频得解后之陕府谒严洪二從事》 宋·杨亿
春闱犹隔闰,逆旅苦栖遑。
忽尔游分陕,飘然出大梁。
食贫忧桂玉,策蹇冒风霜。
杏苑归期近,棠郊去路长。
幕中逢旧友,岁晚在他乡。
鸡黍且相对,休嗟髩发苍。 -
12.《寄王介卿》 宋·曾巩
忆昨走京尘,衡门始相识。
疏帘挂秋日,客庖留共食。
纷纷说古今,洞不置藩域。
有司甄栋干,度量弃樗栎。 -
13.《题高明堂后池杂景二首》 宋·宋庠
荒城岑寂冒春霏,竹落江村具体微。
蛙怒爱为先雨叫,燕轻多作逆风飞。
印波鸾鉴新荷小,碍路犀簪早筍肥。
极目织尘都不动,元规安得汙人衣。 -
14.《题饶德裕三益轩》 宋·曾丰
过从义要如胶漆,琢磨功要如金石。
二者于兹有一偏,虽过圣门未之入。
德裕躯儒今二毛,一轩洒落仅容膝。
诗书执礼不放闲,直谅多闻谁较密。