-
121.《牵牛花》 宋·施清臣
一泓天水染朱衣,生怕红埃透日飞。
急整离离苍玉佩,晓云光里渡河归。 -
122.《偈颂二十一首》 宋·释坚璧
十日梅天晓未晴,千岩俱作偃溪声。
直饶透出威音外,犹较曹山半月程。 -
123.《颂古九首》 宋·释思岳
不应山谷一所,透出千门万户。
清晓一声杜鹃,劝人不如归去。 -
124.《颂古十一首》 宋·释智鉴
玄途不涉透离微,道合平常发上机。
无影树头春色晓,金鸡啼在不萌枝。 -
125.《中秋》 宋·王中立
印透山河影,照开天地心。
人世有昏晓,我胸无古今。 -
126.《四景诗和孙佥判颖叔韵·仙矶晴雪》 宋·赵时远
敛尽同云放日晖,寒光凛凛透重衣。
扁舟清晓寻溪转,仿佛王猷访戴归。 -
127.《甘泉洞》 宋·赵泽祖
银河泻落万山巅,玉界遥驰一道泉。
夜浴丹沙浮暖气,晓凝寒碧沁晴烟。
灵泉透海流香细,雪液澄虚抱影圆。
三咽只因凡骨换,坐临盘石看飞钱。 -
128.《吴兴杂咏》 宋·朱睎颜
吴兴山水窟,清远古今闻。
水入孤城合,山来别县分。
寒川明野晓,晓礁湿溪云。
试贳鸟程酒,微声透客醺。 -
129.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
130.《七月十八日浓雾作雨不成》 宋·范成大
晓雾障朝晖,日脚战未透。
傥我成一雨,亦足洗尘瞀。
江南富秋暑,老稚呻永昼。
田间翻畏凉,能秕嘉谷秀。 -
131.《岁尽苦寒》 宋·陆游
晓寒无赖透重裘,三日江云暝不收。
岁月推移吾辈老,交朋零落此生浮。
东皋苦潦犹中熟,旧疾虽存亦小瘳。
禹庙兰亭俱在眼,剩沽春酒破春愁。 -
132.《雪後十日日暖雪犹未融》 宋·杨万里
地冻雪起立,檐生冰倒垂。
日穿银筝透,风琢玉山攲。
今晓还差暖,清寒退尚迟。
生悉便销去,将底伴吟髭。 -
133.《同年毛洵勾簿新建》 宋·宋祁
年衰冬集罢,鹢首晓帆催。
枳棘非鸾处,膏腴得父才。
澄江限天阔,孤鹜透霞来。
此地留清赏,谁同耻宴罍。 -
134.《喜迁莺·欲调真息》 宋·无名氏
欲调真息。
论根源参到,生前实际。
气是心兮,神为气主,心动神气分离。
心宁子母相抱,意定自成真液。 -
135.《鼓笛慢/水龙吟》 宋·无名氏
雪霏冰结霜凝,是谁透得春工意。
南枝向暖,江边岭上,独先众卉。
闲态幽姿,绿窗红蒂,粉英金蕊。
念冰肤秀骨,人间要见,除非是、真仙子。 -
136.《花心动·粉堞云齐》 宋·无名氏
粉堞云齐,度清笳、愁入暮烟林杪。
素艳透春,玉骨凄凉,勾带月痕生早。
江天苍莽黄昏後,依然是、粉寒香瘦。
动追感、西园嫩约,夜深人悄。 -
137.《玉液泉 以上呜鹤余音卷之四》 宋·无名氏
这消息,几人知,独我全真好。
大悟来,心地清凉,便分晓。
本来面目常照。
最玄妙。 -
138.《暝》 宋·梅尧臣
杳杳锺初发,昏昏户闭时。
巢禽投树尽,疲马入城迟。
醉唱眠茅屋,晓光透槿篱。
荷锄休带月,亭长竖毛眉。 -
139.《集英殿赐百官宴以雨放》 宋·梅尧臣
春来无点雨,三月始闻雷。
晓殿鸣檐急,群公罢食回。
燕迎风翅健,马踏雾泥开。
晚觉微阳透,飞光上绿槐。 -
140.《南郊大礼诗》 宋·王禹偁
圣君重卜祀南郊,仗用黄麾间白旄。
仙吹冷翻苍玉佩,晓霞晴透绛纱袍。
天开兜率斋宫静,海涌蓬莱帐殿高。
迁客生还知有望,商山不敢读离骚。