-
1.《冲谷道章少隐还自上饶不见过而遂归怀玉作诗》 宋·赵蕃
幽居非不佳,竹屋静以深。
春归邈亡踪,草木成嘉阴。
天气殊未快,令人头岑岑。
忽思从公谭,微风动衣襟。 -
2.《咏欧阳行周事》 唐·孟简
有客西北逐,驱马次太原。
太原有佳人,神艳照行云。
座上转横波,流光注夫君。
夫君意荡漾,即日相交欢。 -
3.《秋兴三首》 宋·苏轼
野鸟游鱼信往还,此身同寄水云间。
谁家晚吹残红叶,一夜归心满旧山。
可慰摧颓仍健食,此生通脱屡酡颜。
年华岂是催人老,双鬓无端只自斑。 -
4.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
5.《送元圣庾县丞之官泉南》 宋·李廌
漫郎老猗玗,紫芝于蒍于。
二元皆国器,位卑德有余。
嗟公有祖德,官况复不如。
平生志引大,英爽凌太虚。 -
6.《次韵斯远见寄》 宋·赵蕃
天地如许宽,出门自无之。
筠窗书味长,靠壁筇一枝。
吾曹本通脱,孰谓书有色。
但取翰墨娱,且然相主客。
霜檐晓皑皑,落叶拥不开。
门开有竹迹,元是题诗来。 -
7.《遣兴二首》 宋·张嵲
人生何必论才良,贤否穷通脱未量。
运否较龙犹蠖屈,时来鸟雀亦鹰扬。
王侯蝼蚁同归尽,钟鼎山林各所藏。
何用作文嗟不过,已将名利等蝇翔。 -
8.《送张秘书充刘相公通汴河判官,便赴江外觐省》 唐·岑参
前年见君时,见君正泥蟠。
去年见君处,见君已风抟。
朝趋赤墀前,高视青云端。
新登麒麟阁,适脱獬豸冠。 -
9.《通泉县署屋壁后薛少保画鹤》 唐·杜甫
薛公十一鹤,皆写青田真。
画色久欲尽,苍然犹出尘。
低昂各有意,磊落如长人。
佳此志气远,岂惟粉墨新。 -
10.《通泉县署屋壁后薛少保画鹤》 唐·杜甫
薛公十一鹤,皆写青田真。
画色久欲尽,苍然犹出尘。
低昂各有意,磊落如长人。
佳此志气远,岂惟粉墨新。