-
1.《大酺(牡丹)》 宋·赵以夫
正绿阴浓,莺声懒,庭院寒轻烟薄。
天然花富贵,逞夭红殷紫,叠葩重萼。
醉艳酣春,妍姿浥露,翠羽轻明如削。
檀心鸦黄嫩,似离情愁绪,万丝交错。 -
2.《明叔以仆护筍不除作长句为调次韵》 宋·赵蕃
春风逞夭邪,烂漫吹已足。
维暮筍乃生,如乱更约束。
吾人为之寄,讵可谩弗录。
况其耿介姿,政已不可辱。 -
3.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
二月初五,群花竞吐。
或逞夭红,或夸雅素。
月下精神,风前态度,明明祖意无回互。
堪悲堪笑老灵云,错认桃花作眼睛,至今犹自不惺惺。 -
4.《怀素上人草书歌》 唐·任华
吾尝好奇,古来草圣无不知。
岂不知右军与献之,虽有壮丽之骨,恨无狂逸之姿。
中间张长史, -
5.《战秋辞》 唐·陆龟蒙
八月空堂,前临隙荒。
抽关散扇,晨乌未光。
左右物态,森疏强梁。 -
6.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《大招》 先秦·屈原
青春受谢,白日昭只。
春气奋发,万物遽只。
冥凌浃行,魂无逃只。
魂魄归来!无远遥只。 -
9.《哀时命》 先秦·庄忌
哀时命之不及古人兮,夫何予生之不遘时!
往者不可扳援兮,徠者不可与期。
志憾恨而不逞兮,杼中情而属诗。
夜炯炯而不寐兮,怀隐忧而历兹。 -
10.《环珠洞》 宋·吕愿中
朝野乐升平,园林穷胜讨。
快雨洗尘埃,秋山净如埽。
游鱼聚江湾,饥乌集木杪。
群芳郁峥嵘,一水翠缭绕。