-
1.《秋日》 明·陈公纶
落日惊衰柳,西风倒病花。
物华推小院,岁序转枯槎。
野径随流曲,山篱带雨斜。
几回同逸侣,乞酒到邻家。 -
2.《贺新凉(次拙逸刘直孺维扬客中贺新凉韵)》 宋·张榘
襟度天为侣。
价平生、放浪江湖,浮云行住。
倒挽峡流归笔底,衮衮二并四具。
何尚友、沧波鸥鹭。 -
3.《酬谢逸人四溟三首(并序)》 明·卢柟
谢客恣霞想,挥手绝人群。
朝思北燕里,暮宿大梁云。
海月照舞席,澄江泻清澒。
远游憩灵境,奇节冠秋雯。
黄鹄思烟侣,长鸣向夕曛。
¤ -
4.《葛蕴作巫山高爱其飘逸因亦作两篇》 宋·王安石
巫山高,偃薄江水之滔滔。
水於天下实至险,山亦起伏为波涛。
其巅冥冥不可见,崖崖斗绝悲猿猱。
赤枫青栎生满谷,山鬼白日樵人遭。 -
5.《送逸人归茅洞》 宋·周文璞
三君乖白鹄,各在一山椒。
子去穿茅洞,人方采药苗。
花连云气近,松转水程遥。
想得寻幽侣,空歌散午朝。 -
6.《题逸人壁》 宋·周弼
深僻人稀到,天然野意成。
荷冲崩岸出,草入废泉生。
曝朮充山货,抽茶当地征。
未须寻伴侣,时有自来莺。 -
7.《寻香山湛上人》 唐·孟浩然
朝游访名山,山远在空翠。
氛氲亘百里,日入行始至。
杖策寻故人,解鞭暂停骑。
石门殊豁险,篁径转森邃。 -
8.《和乐天洛城春齐梁体八韵》 唐·刘禹锡
帝城宜春入,游人喜意长。
草生季伦谷,花出莫愁坊。
断云发山色,轻风漾水光。
楼前戏马地,树下斗鸡场。 -
9.《病起言怀》 唐·孟郊
强行寻溪水,洗却残病姿。
花景晼晚尽,麦风清泠吹。
交道贱来见,世情贫去知。
高闲思楚逸,澹泊厌齐儿。
终伴碧山侣,结言青桂枝。 -
10.《旅次湘沅有怀灵均》 唐·孟郊
分拙多感激,久游遵长途。
经过湘水源,怀古方踟蹰。
旧称楚灵均,此处殒忠躯。
侧聆故老言,遂得旌贤愚。 -
11.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
12.《太湖诗·圣姑庙(在大姑山)》 唐·皮日休
洛神有灵逸,古庙临空渚。
暴雨驳丹青,荒萝绕梁梠.
野风旋芝盖,饥乌衔椒糈。
寂寂落枫花,时时斗鼯鼠。 -
13.《吹笙歌》 唐·秦韬玉
信陵名重怜高才,见我长吹青眼开。
便出燕姬再倾醑,此时花下逢仙侣。
弯弯狂月压秋波,两条黄金f8黄雾。 -
14.《奉和宫傅相公怀旧见寄四十韵》 唐·徐铉
谢傅功成德望全,鸾台初下正萧然。
抟风乍息三千里,感旧重怀四十年。
西掖新官同贾马,南朝兴运似开天。 -
15.《哭刑部侍郎乔公诗》 唐·徐铉
举世重文雅,夫君更质真。
曾嗟混鸡鹤,终日异淄磷。
词赋离骚客,封章谏诤臣。
襟怀道家侣,标格古时人。 -
16.《赠窦蔡二记室入蜀》 唐·陈政
昆山积良宝,大厦构众材。
马卿委官去,邹子背淮来。
风流信多美,朝夕豫平台。
逸翮独不群,清才复遒上。 -
17.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
18.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
19.《妙喜寺达公禅斋寄李司直公孙、房都曹德裕…四十二韵》 唐·皎然
我祖传六经,精义思朝彻。
方舟颇周览,逸书亦备阅。
墨家伤刻薄,儒氏知优劣。
弱植庶可凋,苦心未尝辍。 -
20.《答道素上人别》 唐·皎然
春色遍远道,寂寞闽中行。
碧水何渺渺,白云亦英英。
离人不可望,日暮芳洲情。
黄鹤有逸翮,翘首白云倾。