-
1.《寻鲁城北范居士失道落苍耳中见范置酒摘苍耳作》 唐·李白
雁度秋色远,日静无云时。
客心不自得,浩漫将何之。
忽忆范野人,闲园养幽姿。
茫然起逸兴,但恐行来迟。 -
2.《史记引逸诗》 先秦·佚名
得人者兴。
失人者崩。 -
3.《金缕曲(次韵拙逸刘直孺见寄言志)》 宋·张榘
_社新相识。
恍瞻君、丰神气貌,飘然仙白。
笔底三江鲸浪注,胸次一瓯冰雪。
怎不做、龙门上客。 -
4.《赠逸民诗 十二》 南北朝·萧衍
晨朝已失。
桑榆复过。
漏有去箭。
流无还波。
切念不减。
疑虑益多。
季俗易骄。
危心少知。
我之忧矣。
用是作歌。 -
5.《庸庵尚书于沪上主逸社第二集适值三月十九日》 近代·陈三立
巨蠹圮天纲,势成土崩疾。
思陵号恭俭,坐因流贼出。
罪归亡国臣,茹恨殉社稷。
至今万寿山,指点过者泣。 -
6.《送叶靖逸》 宋·黄顺之
山高积雪明,岁序冉以逼。
佳人抱书去,西湖失颜色。
清夜独慷慨,诗坛梦生棘。
我有双鲤鱼,对之不敢食。 -
7.《失调名》 宋·无名氏
蝶意蜂情,恣还飘逸。
-
8.《依韵吴冲卿秘阁观逸少墨迹》 宋·梅尧臣
奇哉王右军,下笔若神圣。
长戈与伏弩,无不从号令。
贤豪虽林立,帖敛孰敢竞。
师徒气扬扬,龙虎旗正正。 -
9.《雷逸老以仿石鼓文见遗因呈祭酒吴公》 宋·梅尧臣
石鼓作自周宣王,宣王发愤搜岐阳。
我车我马攻既良,射夫其同弓矢张。
舫舟又渔缚鱮鲂,何以贯之维柳杨。
从官执笔言成辛,书在鼓腰镌刻臧。 -
10.《七夕马逸已而获之》 宋·李流谦
门外喧呼惊失马,天边未暇问牵牛。
报恩不作雀衔玉,快意遂为鹰脱韛。
他日疬帷吾已许,暮年绳勒汝应羞。
故知多忆横门道,定厌青丝久络头。 -
11.《送逸归上饶赴试》 宋·赵蕃
谓汝可勿去,汝去意已坚。
念欲终不遣,汝请倍谆然。
平时父母傍,一事略不与。
及今身自行,凡百谁汝护。 -
12.《余同年由试院积俸给买马而归中路几逸戏作长》 宋·喻良能
知君几作东野毕,瘦马田间风欲逸。
圉人白汗似翻珠,暂尔奔腾未为失。
归家须办紫游韁,玉辔红缨摇闹装。
一鞭嘶风映垂杨,要试宁川春草长。 -
13.《扈从还洛呈侍从群官》 唐·李峤
四海帝王家,两都周汉室。
观风昔来幸,御气今旋跸。
雷奋六合开,天行万乘出。
玄冥奉时驾,白拒参戎律。 -
14.《秋园卧病呈晖上人》 唐·陈子昂
幽寂旷日遥,林园转清密。
疲疴澹无豫,独坐泛瑶瑟。
怀挟万古情,忧虞百年疾。
绵绵多滞念,忽忽每如失。 -
15.《宋主簿鸣皋梦赵六予未及报而陈子云亡今追…贻平昔游旧》 唐·卢藏用
暮川罕停波,朝云无留色。
故人琴与诗,可存不可识。
识心尚可亲,琴诗非故人。
鸣皋初梦赵,蜀国已悲陈。 -
16.《哭祖六自虚(时年十八)》 唐·王维
否极尝闻泰,嗟君独不然。
悯凶才稚齿,羸疾主中年。
馀力文章秀,生知礼乐全。
翰留天帐览,词入帝宫传。 -
17.《登江中孤屿赠白云先生王迥》 唐·孟浩然
悠悠清江水,水落沙屿出。
回潭石下深,绿筱岸傍密。
鲛人潜不见,渔父歌自逸。
忆与君别时,泛舟如昨日。
夕阳开返照,中坐兴非一。
南望鹿门山,归来恨如失。 -
18.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
19.《闻丹丘子于城北营石门幽居中有高凤遗迹仆离群…以寄之》 唐·李白
春华沧江月,秋色碧海云。
离居盈寒暑,对此长思君。
思君楚水南,望君淮山北。
梦魂虽飞来,会面不可得。 -
20.《秋日鲁郡尧祠亭上宴别杜补阙、范侍御》 唐·李白
我觉秋兴逸,谁云秋兴悲。
山将落日去,水与晴空宜。
鲁酒白玉壶,送行驻金羁。
歇鞍憩古木,解带挂横枝。
歌鼓川上亭,曲度神飙吹。
云归碧海夕,雁没青天时。
相失各万里,茫然空尔思。