-
1.《长安书情投知己》 唐·李频
陕服因诗句,从容已半年。
一从归阙下,罕得到门前。
每候朝轩出,常看列宿悬。
重投期见奖,数首果蒙传。 -
2.《江西逢僧省文》 唐·曹松
闽地高僧楚地逢,僧游蛮锡挂垂松。
白云逸性都无定,才出双峰爱五峰。
高僧不负雪峰期,却伴青霞入翠微。
百叶岩前霜欲降, -
3.《离思》 明·皇甫濂
爱于人境远,转与道门亲。
静得幽探趣,闲耽逸性真。
鹤巢低树色,燕乳落花尘。
莫问忘言处,明朝是别辰。 -
4.《依韵和刘原甫舍人赴杨州途次赠予翩翩河中船》 宋·梅尧臣
我船缓而西,君船迅而东。
缓迅各所尚,不意中路逢。
骥马方腾云,野鹤还就笼。
亦言出处异,同是天地中。
我岂不知命,人空嗟其穷。
何当遂逸性,川上作钓翁。 -
5.《解佩令 爱看柳词,遂成》 元·王哲
平生颠傻,心猿轻忽。
乐章集、看无休歇。
逸性摅灵,返认过、修行超越。
仙格调,自然开发。
四旬七上,慧光崇兀。
词中味、与道相谒。
一句分明,便悟彻、耆卿言曲。
杨柳岸、晓风残月。 -
6.《春暮过石龟谷题温处士林园(一作送温逸人)》 唐·钱起
隐几无名老,何年此陆沈。
丘园自得性,婚嫁不婴心。
岁计因山薄,霞栖在谷深。
设罝连草色,晒药背松阴。
触兴云生岫,随耕鸟下林。
支颐笑来客,头上有朝簪。 -
7.《送孙逸人》 唐·贾岛
衣屡犹同俗,妻儿亦宛然。
不餐能累月,无病已多年。
是药皆谙性,令人渐信仙。
杖头书数卷,荷入翠微烟。 -
8.《题王逸老书饮中八仙歌》 元·唐珙
前朝书法孰为盛,苏黄米蔡得其正。
法度难以晋魏论,气象可与欧虞并。
宣和金书类臣稷,筋骨通神工瘦硬。
大江南来万几暇,翰墨留神纵天性。 -
9.《伏蒙侍郎见示蓬阁多余暇诗十首调高情逸无以》 宋·李昉
秘阁清虚地,仙材称此居。
心轻万钟录,性乐百王书。
枕上漏声近,窗前竹影疏。
迟来稀见面,高兴复何如。 -
10.《寄逸人陈孟》 宋·魏野
姑射山前住,朝昏事若何。
炉消文火疾,琴断武弦多。
绝粒身弥健,酬杯性转和。
相思兴曾约,春暖杖藜过。