-
1.《奉和圣制春日幸望春宫应制》 唐·崔日用
东郊风物正熏馨,素浐凫鹥戏绿汀。
凤阁斜通平乐观,龙旂直逼望春亭。
光风摇动兰英紫,淑气依迟柳色青。
渭浦明晨修禊事,群公倾贺水心铭。 -
2.《秋游六首》 宋·邵雍
霜天寥落思无穷,不奈楼高逼望中。
四面溪山徒满目,九秋宫殿自危空。
云横远峤千寻直,霞乱斜阳数缕红。
无限伤情言不到,共谁开口向西风。 -
3.《望终南春雪》 唐·李子卿
山势抱西秦,初年瑞雪频。
色摇鹑野霁,影落凤城春。
辉耀银峰逼,晶明玉树亲。
尚寒由气劲,不夜为光新。
荆岫全疑近,昆丘宛合邻。
馀辉倘可借,回照读书人。 -
4.《登龙尾道南望,忆庐山旧隐》 唐·白居易
龙尾道边来一望,香炉峰下去无因。
青山举眼三千里,白发平头五十人。
自笑形骸纡组绶,将何言语掌丝纶。
君恩壮健犹难报,况被年年老逼身。 -
5.《边城晚望》 唐·许棠
广漠杳无穷,孤城四面空。
马行高碛上,日堕迥沙中。
逼晓人移帐,当川树列风。
迢迢河外路,知直去崆峒。 -
6.《徐寇南逼感事献江南知己次韵》 唐·罗隐
酒阑离思浩无穷,西望维扬忆数公。
万里飘零身未了,一家知奖意曾同。
云横晋国尘应暗,路转吴江信不通。
今日便成卢子谅,满襟珠泪堕霜风。 -
7.《浣口泊舟晓望天柱峰》 唐·齐己
根盘潜岳半,顶逼日轮边。
冷碧无云点,危棱有瀑悬。
秀轻毛女下,名与鼎湖偏。
谁见扶持力,峨峨出后天。 -
8.《念奴娇·雪霁夜月中登楼望贺兰山作》 明·朱栴
登楼眺远,见贺兰,万仞雪峰如画。
瀑布风前千尺影,疑泻银河一派。
独倚危栏,神游无际,天地犹嫌隘。
琼台玉宇,跨鸾思返仙界。 -
9.《浦早望》 宋·孙岩
千峰倒影碧粼粼,摹写桐江最逼真。
每逢佳处谋书屋,渐恐山灵不信人。 -
10.《和平甫舟中望九华山二首》 宋·王安石
楚越千万山,雄奇此山兼。
盘根虽巨壮,其末乃修纤。
去县尚百里,侧身勇前瞻。
萧条烟岚上,缥缈浮青尖。 -
11.《侄孙子直家有西阁吾有东楼相望秋来景物佳甚》 宋·戴复古
逼仄人间世,思从造物游。
君方倚西阁,吾亦上东楼。
挹彼千峰秀,森然万象秋。
相看成二老,更有几年留。 -
12.《夏白紵云母屏薄望如空,水精帘疏不碍风·美》 宋·陆游
翔鸾矫矫离风尘,眼明见此绝代人。
纱窗弄笔消永日,临得黄庭新逼真。
飞楼缥缈今何夕?月与玉人同一色。
下帘不为九霄寒,自要玲珑看团璧。 -
13.《和武宣徽陕楼晚望有怀旧游》 宋·宋祁
陕楼重倚望轩城,百感中来久未平。
屈指疑迁饶岁月,逼身添重许功名,飞觞置酒高阳兴,旧树攀条司马情。
昔日使君今上将,请看前后万犀兵。 -
14.《望汉江》 宋·宋祁
西导岷源阔,南浮楚望开。
弄珠嫌蚌隐,投璧让蛟回。
岸翠山烟逼,波红日影来。
万艘徒扰扰,谁是济川材。 -
15.《四月望日自孝悌坊迁冠盖孙氏第》 宋·张耒
青芜满古城,白日照大泽。
街荒鸡犬闹,市远喧哄寂。
中有腾腾者,淮阳四年客。
坐偷太仓粟,稳睡而饱食。 -
16.《八月既望要详刑护漕游水东早饭碧虚遍观霞程》 宋·张栻
漓江即湘江,戢戢清见石。
其东列群峰,秋色碧复碧。
日出雾露收,草径上逼侧。
凭栏揩望眼,已足慰畴昔。 -
17.《季秋既望吾族子侄以老人会于我家名日燕老集》 宋·陈著
飒飒西风来,吹不开眉端。
团团空中月,照不见肺肝。
菊花仍旧香,过雁秋年年。
我怀人得知,流光逝如川。 -
18.《修竹有楼名与造物游对秦望山五云门》 宋·黄庚
秦望诸山隐几看,仙居缥缈五云端。
天高地迥三千界,月白风清十二阑。
沧海气侵珠佩湿,明河影逼玉箫寒。
超然身鸿过蒙上,何必蓬莱跨紫鸾。 -
19.《横吹曲辞·陇头水》 唐·皎然
陇头心欲绝,陇水不堪闻。
碎影摇枪垒,寒声咽帐军。
素从盐海积,绿带柳城分。
日落天边望,逶迤入塞云。 -
20.《相和歌辞·苦哉行五首》 唐·戎昱
彼鼠侵我厨,纵狸授粱肉。
鼠虽为君却,狸食自须足。
冀雪大国耻,翻是大国辱。
膻腥逼绮罗,砖瓦杂珠玉。