-
441.《庚申病中作》 宋·李曾伯
六十三年忧患乡,人言晚景尚悠长。
不知气郁致痰厥,忽尔异证生微茫。
操修弗遂仁者寿,治疗倍费医之良。
今将累日未痊愈,自知不善贻天殃。 -
442.《赓吴竹修雪诗二首》 宋·陈著
天将洁白洗纷华,谁识人閒有叹嗟。
驴子已无诗客路,羔儿偏属武流家。
惊心玉树伤遗曲,回首琼林忆赐花。
毕竟纷纷总是幻,抱琴无语剡溪涯。 -
443.《代赵信甫千人助冬衣》 宋·陈著
忆昔浑家衣天香,翩翩风流公子裳。
蟾宫步武云送上,雁塔姓名星摇芒。
绿袍照眼初意锐,青毡入手前路长。
谁知蕉鹿成夜梦,日与蓬鷃争时光。 -
444.《日食罪言》 宋·姚勉
皇帝十四载,新元纪嘉熙。
仲冬戊寅朔,午漏方中时。
朔风震丘壑,猛籁号枯枝。
黯如商雪天,四野昏垂垂。 -
445.《哭赵吏部》 宋·胡仲弓
篇诗曾送耻斋行,岂料存亡隔此生。
早控危衷敷鲠论,晚留遗爱在羊城。
惜无金辂封同性,空有玉棺归九京。
箧笥旧藏君杂藁,令人一读一伤情。 -
446.《三月初四夜宿僧庐》 宋·马廷鸾
风雨萧萧夜未央,呼童仆被宿僧房。
无肠可断啼鹃苦,有喙皆鸣吠蛤忙。
七岁遗孤今老大,百年远忌足悲伤。
司晨唤起窗全曙,归命清都炷瓣香。 -
447.《上夹谷书隐先生六首》 宋·何梦桂
反袂叹麟折,过门伤凤衰。
奠楹不复作,世丧礼乐隳。
世丧道不丧,文岂不在兹。
千载而有人,三代犹可追。
吾闻夹谷翁,文献尚有遗。
斯世微斯人,皇皇吾安归。 -
448.《次韵吴雅翁秋怀四首》 宋·黎廷瑞
苍忙遗二老,俯仰近十秋。
松柏摧高冈,凤麟隐沧洲。
吾道遽如许,斯人安可求。
当年西门路,感涕吟山丘。 -
449.《甲戌武康大水净林寺山门殿屋悉皆倒敝》 宋·董嗣杲
仲秋秋阴合,壁落走鼯鼠。
彻宵风雨骤,平地生洲渚。
莫辨路与溪,庐舍失处所。
净林古梵屋,木佛岂得御。 -
450.《天池寺夜与主僧觉翁圆上共坐谈浯溪山水之胜》 宋·董嗣杲
空云驾我登天池,江山秋渺无津涯。
涉溪蓦栈借杖藜,光景体认裁诗。
峥嵘寺门窝风低,塔铃喧风际天吹。
方丈轩槛供毗尼,老僧喜气扬须眉。 -
451.《鸣水洞辞》 宋·王炎
艾之西兮汨之原,山石划断兮穹巅而崭岩。
瀑流下注兮,其上绝而为亹。
有蛟有龙兮,伏而不怒。
雷鸣崖下兮,穷年风雨。 -
452.《招魏倅项教授小饮》 宋·王炎
菖叶青青初出水,布谷声中耕事起。
去年蝗旱伤农收,今年日望岁丰美。
闻道郊原麦浪平,但虑飞蝗遗孽耳。
甚欲往来阡陌间,稍与田家共忧喜。 -
453.《江月晃重山 辛丑上元前一夕,积雪试晴,顿》 元·邵亨贞
,慨然感兴,以此写之梅萼香融霁雪,檐牙暖溜悬冰。
出林幽鸟动春声。
元宵近,愁里梦还惊。
村巷依然素月,寒窗只是青灯。
难寻遗老问承平。
南朝事,千古独伤 -
454.《花心动 黄伯阳岁晚见梅,适遇旧赋以赠别,》 元·邵亨贞
东阁何郎,记当时,曾赏旧家红萼。
彩笔赋诗,绿发簪花,多少少年行乐。
自从惊觉扬州梦,芳心事、等闲忘却。
断魂处,月明江上,路迷天角。 -
455.《游西墅》 明·袁凯
吴王逐兽地,士衡闻筜亭。
古人不可见,荒原今独行。
遗堵俨若存,阡陌复纵横。
依稀望极浦,迢递盼春城。 -
456.《戏燕谋》 当代·钱钟书
樗园谁子言殊允,作诗作贼事相等。
苦心取境破天悭,妙手穿窬探椟蕴。
化工意态秘自珍,讵知天定还输人。
偶然漫与愁花鸟,厅绝诗成泣鬼神。 -
457.《都官谢员外今年春榜舟奉使予饯别于东亭孟夏》 宋·宋庠
沟水新伤掺袂人,何言便作死生分。
地中玉树无期见,琴上牙絃忍再闻。
几日离觞成渍酒,平时芳札代遗文。
东亭哭罢愁回首,落照铭旌隔野氛。 -
458.《初夏》 宋·张嵲
孟夏忽已至,雨余草木荒。
俯涧有惊泉,仰林无遗芳。
山中岁事晚,是日农始忙。
布谷鸣远林,田家竞农桑。
故园今何为,默默心独伤。 -
459.《怀同舍石天民编修》 宋·陈傅良
山阴不得见,见期在东阳。
东阳忽岁华,欲往又阻长。
贻书辄无报,有便复寄将。
以君懒於书,我岂望得当。 -
460.《问祖显疾》 宋·章甫
隐几维摩诘,伤春杜拾遗。
观身如聚沫,忧国正攒眉。
药裹添新说,腰围减旧时。
朝来强饭不,问讯一凭诗。