-
481.《孤山怀圆法师》 宋·释文珦
湖水绕孤峰,知曾住此中。
既伤遗塔变,重惜讲台空。
鹅护晴池乳,鹰呼古树风。
唯闻林处士,清节与师同。 -
482.《咏石得天字》 宋·宋无
肢胍昆仑析,胚浑混沌先。
灵分玄岛峙,秀聚景云群。
覆压风雷窟,枝撑宇宙穿。
崚嶒欹条雾,历吵声萝烟。 -
483.《已亥秋淮南客中怀故里朋游寄之》 宋·宋无
行李依吴榜,飘蓬更楚乡。
山川岁云暮,风雨夜何长。
此地从兵革,斯民复旱蝗。
牙包怀赋粟,久渴望摧浆。 -
484.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
485.《留台宾客李公挽辞二首》 宋·苏颂
当年开府镇金陵,贱子尝蒙国士称。
俯仰绪言犹在耳,齎咨遗恨遽填膺。
人歌梁木空伤鲁,兆启佳城欲葬滕。
引绋都门时一恸,悲风凄咽更难胜。 -
486.《和杨直讲寒食感怀》 宋·苏颂
永日轻风起暝阴,伤春情绪苦难禁。
流连节物游人意,怅惜时光志士心。
桃李新芳添远思,龙蛇遗事感悲吟。
知君退直饶欢趣,每向尊前赏奏音。 -
487.《送范比部持节广东》 宋·苏籀
羊城使者神仙中,苒苒叱驭凌云踪。
绣袂吾徒强掺执,解手一举南飞鸿。
君侯烜赫标肉谱,文正烈祖忠宣父。
典刑付托呼所钟,经国风规俨如故。 -
488.《舟中怀古一首》 宋·苏籀
耀德先王不耀兵,汪洋施泽在生灵。
孰违天戒并民欲,不爱邦家嗜虏庭。
作俑乱生诚有自,覆车势合亦难停。
山河异境伤王导,云海高翔羡管宁。
愿以丝毫裨汉室,岂无弓矢毙胡星。
愚翁事业空遗臭,经义分明战血腥。 -
489.《挽莫子晋丈》 宋·孙应时
吾父古君子,公家贤主人。
一门常旅拜,三世极情亲。
遗事今谁问,知心莫重陈。
上林烟草绿,千里倍伤神。 -
490.《代徐思远谢张季万》 宋·王洋
淳风叹辽远,友道伤浇漓。
交情比一线,断续同轩縻。
仁惇既难事,义重亦不支。
寒谷少温律,衡门自寒扉。 -
491.《挽焦适道寺丞》 宋·王洋
亹亹谈多绪,谆谆意恐伤。
行孤违众好,诚尽是君长。
生死人间异,经或地上忙。
静中如有趣,遗誉自芬芳。 -
492.《温峤》 宋·徐钧
刚肠出仕岂徒然,须信天伦有后先。
可怪绝裾违母事,伤哉遗恨后人传。 -
493.《此日不再得示同学》 宋·杨时
此日不再得,颓波注扶桑。
跹跹黄小群,毛发忽已苍。
愿言绩学子,共惜此日光。
术业贵及时,勉之在青阳。 -
494.《小石塘源》 宋·于石
万山郁回合,群木尤老苍。
细路百盘折,崎岖陟羊肠。
凉阴覆峭壁,萦回涧流长。
绿萝下百尺,笑挹清泉香。 -
495.《送吕宪帅维扬》 宋·喻良能
读我宋实录,元丰治明昌。
五年九月中,上特开天章。
从容谓辅臣,边民疲可伤。
吕独为腾言,他人终未尝。 -
496.《展扫先茔》 宋·袁说友
寂寞千松老,萦纡一水通。
重来惊鬓雪,遗恨满春风。
拱木人何在,伤心泪已穷。
羇怀不成寐,月落半山空。 -
497.《谢广东经略潘直阁间分贶李济墨》 宋·曾丰
灶煤不忌远,胶汁宁伤清。
永言李廷圭,墨法能尔精。
滴沥甚点黍,锱铢轻连城。
胡陈梁蒲张,俊出声铮铮。 -
498.《仲春既晴复雨》 宋·曾丰
东君无力破天悭,红紫遭时得志难。
多可幸然风借暖,少恩伤是雨遗寒。
云云无谓莺情沮,仆仆何之蝶意阑。
烂赏未酬无愠见,计春之日限犹宽。