-
81.《红蕉》 唐·柳宗元
晚英值穷节,绿润含朱光。
以兹正阳色,窈窕凌清霜。
远物世所重,旅人心独伤。
回晖眺林际,摵摵无遗芳。 -
82.《登司马错古城》 唐·刘禹锡
将军将秦师,西南奠遐服。
故垒清江上,苍烟晦乔木。
登临直萧辰,周览壮前躅。
堑平陈叶满,墉高秋蔓绿。 -
83.《武陵观火诗》 唐·刘禹锡
楚乡祝融分,炎火常为虞。
是时直突烟,发自晨炊徒。
盲风扇其威,白昼曛阳乌。
操绠不暇汲,循墙还避逾。 -
84.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
85.《感怀》 唐·孟郊
秋气悲万物,惊风振长道。
登高有所思,寒雨伤百草。
平生有亲爱,零落不相保。
五情今已伤,安得自能老。 -
86.《哀孟云卿嵩阳荒居》 唐·孟郊
戚戚抱幽独,宴宴沉荒居。
不闻新欢笑,但睹旧诗书。
艺檗意弥苦,耕山食无馀。
定交昔何在,至戚今或疏。 -
87.《祭退之》 唐·张籍
呜呼吏部公,其道诚巍昂。
生为大贤姿,天使光我唐。
德义动鬼神,鉴用不可详。
独得雄直气,发为古文章。 -
88.《月蚀诗》 唐·卢仝
新天子即位五年,岁次庚寅,斗柄插子,律调黄钟。
森森万木夜僵立,寒气赑屃顽无风。
烂银盘从海底出,出来照我草屋东。 -
89.《遣昼》 唐·元稹
密竹有清阴,旷怀无尘滓。
况乃秋日光,玲珑晓窗里。
旬休聊自适,今辰日高起。
栉沐坐前轩,风轻镜如水。 -
90.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
91.《观刈麦》 唐·白居易
田家少闲月,五月人倍忙。
夜来南风起,小麦覆陇黄。
妇姑荷箪食,童稚携壶浆,相随饷田去,丁壮在南冈。 -
92.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
93.《题赠定光上人》 唐·白居易
二十身出家,四十心离尘。
得径入大道,乘此不退轮。
一坐十五年,林下秋复春。
春花与秋气,不感无情人。
我来如有悟,潜以心照身。
误落闻见中,忧喜伤形神。
安得遗耳目,冥然反天真。 -
94.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。 -
95.《别桥上竹》 唐·白居易
穿桥迸竹不依行,恐碍行人被损伤。
我去自惭遗爱少,不教君得似甘棠。 -
96.《咏欧阳行周事》 唐·孟简
有客西北逐,驱马次太原。
太原有佳人,神艳照行云。
座上转横波,流光注夫君。
夫君意荡漾,即日相交欢。 -
97.《辞辇行》 唐·鲍溶
汉家代久淳风薄,帝重微行极荒乐。
青娥三千奉一人,班女不以色事君。
朝停玉辇诏同载,三十六宫皆眄睐。 -
98.《代楚老酬主人》 唐·鲍溶
流水为我乡,扁舟为我宅。
二毛去天远,几日人间客。
曈曈衔山景,渺渺翔云迹。
从时无定心,病处不暖席。 -
99.《题黄山汤院》 唐·李敬方
楚镇惟黄岫,灵泉浴圣源。
煎熬何处所,炉炭孰司存。
沙暖泉长拂,霜笼水更温。
不疏还自决,虽挠未尝浑。 -
100.《华清宫和杜舍人》 唐·张祜
五十年天子,离宫旧粉墙。
登封时正泰,御宇日初长。
上位先名实,中兴事宪章。
举戎轻甲胄,馀地取河湟。