-
121.《焚书坑》 唐·罗隐
千载遗踪一窖尘,路傍耕者亦伤神。
祖龙算事浑乖角,将谓诗书活得人。 -
122.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
123.《咸通中始闻褚河南归葬阳翟是岁上平徐方…成二十韵》 唐·唐彦谦
册府藏馀烈,皇纲正本朝。
不听还笏谏,几覆缀旒祧。
咫尺言终直,怆惶道已消。
泪心传位日,挥涕授遗朝。 -
124.《寄友人》 唐·韩偓
伤时惜别心交加,支颐一向千咨嗟。
旷野风吹寒食月,广庭烟著黄昏花。
长拟醺酣遗世事,若为局促问生涯。
夫君亦是多情者,几处将愁殢酒家。 -
125.《寄友人》 唐·韩偓
伤时惜别心交加,支颐一向千咨嗟。
旷野风吹寒食月,广庭烟著黄昏花。
长拟醺酣遗世事,若为局促问生涯。
夫君亦是多情者,几处将愁殢酒家。 -
126.《寄京城亲友二首》 唐·韩偓
苦吟看坠叶,寥落共天涯。
壮岁空为客,初寒更忆家。
雨墙经月藓,山菊向阳花。
因味碧云句,伤哉后会赊。 -
127.《三用韵》 唐·韦庄
素律初回驭,商飙暗触襟。
乍伤诗客思,还动旅人心。
蝉噪因风断,鳞游见鹭沈。
笛声随晚吹,松韵激遥砧。 -
128.《依御史温飞卿华清宫二十二韵》 唐·徐夤
地灵蒸水暖,天气待宸游。
岳拱莲花秀,峰高玉蕊秋。
朝元雕翠阁,乞巧绣琼楼。
碧海供骊岭,黄金络马头。 -
129.《题《李将军传》》 唐·崔道融
猿臂将军去似飞,弯弓百步虏无遗。
汉文自与封侯得,何必伤嗟不遇时。 -
130.《大梁行》 唐·唐尧客
客有成都来,为我弹鸣琴。
前弹别鹤操,后奏大梁吟。
大梁伤客情,荒台对古城。
版筑有陈迹,歌吹无遗声。 -
131.《恩赐魏文贞公诸孙旧第,以导直臣》 唐·裴大章
邢茅虽旧锡,邸第是初荣。
迹往伤遗事,恩深感直声。
云孙方庆袭,池馆忽春生。
古甃开泉井,新禽绕画楹。
自然垂带砺,况复激忠贞。
必使千年后,长书竹帛名。 -
132.《金谷园花发怀古》 唐·无名氏
春风生梓泽,迟景映花林。
欲问当时事,因伤此日心。
繁华人已殁,桃李意何深。
涧咽歌声在,云归盖影沈。
地形同万古,笑价失千金。
遗迹应无限,芳菲不可寻。 -
133.《登岘山观李左相石尊联句》 唐·颜真卿
李公登饮处,因石为洼尊。
——颜真卿
人事岁年改,岘山今古存。
——刘全白 -
134.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
135.《早春书情寄河南崔少府》 唐·清江
春日春风至,阳和似不均。
病身空益老,愁鬓不知春。
宇宙成遗物,光阴促幻身。
客游伤末路,心事向行人。
道薄犹怀土,时难欲厌贫。
微才如可寄,赤县有乡亲。 -
136.《妙喜寺达公禅斋寄李司直公孙、房都曹德裕…四十二韵》 唐·皎然
我祖传六经,精义思朝彻。
方舟颇周览,逸书亦备阅。
墨家伤刻薄,儒氏知优劣。
弱植庶可凋,苦心未尝辍。 -
137.《兵后早春登故鄣南楼望昆山寺白鹤观示清道人并沈道士》 唐·皎然
新阳故楼上,眇眇伤遐眷。
违世情易忘,羁时得无倦。
春归华柳发,世故陵谷变。
扰扰陌上心,悠悠梦中见。 -
138.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
139.《送李喻之处士洪州谒曹王》 唐·皎然
独思贤王府,遂作豫章行。
雄镇庐霍秀,高秋江汉清。
见闻惊苦节,艰故伤远情。
西邸延嘉士,遗才得正平。 -
140.《赋得谢墅送王长史(其墅即昼七代祖吴兴守旧居)》 唐·皎然
世业西山墅,移家长我身。
萧疏遗树老,寂寞废田春。
车巷伤前辙,篱沟忆旧邻。
何堪再过日,更送北归人。