-
1.《西江月(垂丝海棠,一名醉美人)》 宋·黄机
捻翠低垂嫩萼,匀红倒簇繁英。
秾纤消得比佳人。
酒入香肌成晕。
帘幕阴阴窗牖,阑干曲曲池亭。
枝头不起梦春酲。
莫遣流莺唤醒。 -
2.《春日皇甫司勋见过余出小鬟以筝琶侑觞司勋为》 明·何良俊
歌珠历落本清圆,更遣流泉乱拂弦。
好取使君留一顾,故将误曲唱当筵。 -
3.《述怀(时年八十二)》 明·易恒
雁信无冯蝶梦讹,寥寥空望远人过。
家如明月圆时少,肠似游丝断处多。
垂白不禁青镜在,落红其奈绿阴何。
百年岁月今如许,谁遣流光逐逝波。 -
4.《春暮》 宋·张耒
春尽空余白日长,枝头青杏已堪尝。
人闲帘幕燕相语,风暖园林柳半黄。
病里不知时节换,老来都减少年狂。
残风浊酒应堪在,更遣流莺送几觞。 -
5.《龙兴题额》 宋·宋庠
八法神毫焕宝题,至今鸾鹊欲惊飞。
临空莫遣流尘晦,幸有仙人拂石衣。 -
6.《舟中苦热遣怀,奉呈阳中丞通简台省诸公》 唐·杜甫
愧为湖外客,看此戎马乱。
中夜混黎氓,脱身亦奔窜。
平生方寸心,反掌帐下难。
呜呼杀贤良,不叱白刃散。 -
7.《遣意二首》 唐·杜甫
啭枝黄鸟近,泛渚白鸥轻。
一径野花落,孤村春水生。
衰年催酿黍,细雨更移橙。
渐喜交游绝,幽居不用名。 -
8.《遣昼》 唐·元稹
密竹有清阴,旷怀无尘滓。
况乃秋日光,玲珑晓窗里。
旬休聊自适,今辰日高起。
栉沐坐前轩,风轻镜如水。 -
9.《遣春十首》 唐·元稹
晓月笼云影,莺声馀雾中。
暗芳飘露气,轻寒生柳风。
冉冉一趋府,未为劳我躬。
因兹得晨起,但觉情兴隆。 -
10.《遣病十首》 唐·元稹
服药备江瘴,四年方一疠。
岂是药无功,伊予久留滞。
滞留人固薄,瘴久药难制。
去日良已甘,归途奈无际。 -
11.《六年春遣怀八首》 唐·元稹
伤禽我是笼中鹤,沉剑君为泉下龙。
重纩犹存孤枕在,春衫无复旧裁缝。
检得旧书三四纸,高低阔狭粗成行。
自言并食寻高事,唯念山深驿路长。 -
12.《自遣》 唐·杜牧
四十已云老,况逢忧窘馀。
且抽持板手,却展小年书。
嗜酒狂嫌阮,知非晚笑蘧。
闻流宁叹吒,待俗不亲疏。
遇事知裁剪,操心识卷舒。
还称二千石,于我意何如。 -
13.《二(一作寒食遣怀)》 唐·赵嘏
折柳城边起暮愁,可怜春色独怀忧。
伤心正叹人间事,回首更惭江上鸥。
鶗鴂声中寒食雨,芙蓉花外夕阳楼。
凭高满眼送清渭,去傍故山山下流。 -
14.《遣怀寄欧阳秀才》 唐·刘威
地上江河天上乌,百年流转只须臾。
平生闲过日将日,欲老始知吾负吾。
似豹一班时或有,如龟三顾岂全无。
古来晚达人何限,莫笑空枝犹望苏。 -
15.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
16.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
17.《遣怀》 唐·李山甫
长松埋涧底,郁郁未出原。
孤云飞陇首,高洁不可攀。
古道贵拙直,时事不足言。
莫饮盗泉水,无为天下先。
智者与愚者,尽归北邙山。
唯有东流水,年光不暂闲。 -
18.《遣怀》 唐·鱼玄机
闲散身无事,风光独自游。
断云江上月,解缆海中舟。
琴弄萧梁寺,诗吟庾亮楼。
丛篁堪作伴,片石好为俦。 -
19.《自遣》 唐·齐己
了然知是梦,既觉更何求。
死入孤峰去,灰飞一烬休。
云无空碧在,天静月华流。
免有诸徒弟,时来吊石头。 -
20.《遣怀》 唐·齐己
诗病相兼老病深,世医徒更费千金。
馀生岂必虚抛掷,未死何妨乐咏吟。
流水不回休叹息,白云无迹莫追寻。
闲身自有闲消处,黄叶清风蝉一林。