-
1.《闲居遣怀十首》 唐·姚合
身外无徭役,开门百事闲。
倚松听唳鹤,策杖望秋山。
萍任连池绿,苔从匝地斑。
料无车马客,何必扫柴关。 -
2.《闲居遣兴》 唐·姚合
终年城里住,门户似山林。
客怪身名晚,妻嫌酒病深。
写方多识药,失谱废弹琴。
文字非经济,空虚用破心。 -
3.《湖中闲夜遣兴》 唐·朱庆馀
钓艇同琴酒,良宵背水滨。
风波不起处,星月尽随身。
浦迥湘烟卷,林香岳气春。
谁知此中兴,宁羡五湖人。 -
4.《和老杜曲江对酒诗韵闲遣》 明·熊卓
野老山云去复归,沧江心事与依微。
高天院落风花乱,迟日楼台燕雀飞。
病里岂知人事改,忧来翻念宦情违。
春光日日催行棹,草色河边上客衣。 -
5.《闲居遣兴》 宋·王安石
惨惨秋阴绿树昏,荒城高处闭柴门。
愁消日月忘身世,静对溪山忆酒樽。
南去干戈何日解,东来馹骑此时奔。
谁将天下安危事,一把诗书子细论。 -
6.《闲遣》 宋·文同
庭竹拥高丛,移床就好风。
掩门休务外,隐几坐忘中。
世事元何物,人心了即空。
客来休借问,此意浩无穷。