-
61.《行武担西南村落有感》 宋·陆游
骑马悠然欲断魂,春愁满眼与谁论?市朝迁变归芜没,涧谷谽*互吐吞。
一径松楠遥见寺,数家鸡犬自成村。
最怜高冢临官道,细细烟莎遍烧痕。 -
62.《闻蛩有感》 宋·张耒
遥夜飞萤动秋思,独卧空山惊晚岁。
可堪六月已闻蛩,日暮咿咿响庭际。
关河多风气萧索,碧树先秋早摇落。
鸣机夜织常怨寒,白纻吴衫苦轻薄。 -
63.《圣柬将寓于卫行乞食于齐有可怜之色再次韵感》 宋·黄庭坚
风雨桃李华,佳人来何暮。
安齐果未安,寓卫岂所寓。
张侯室县磬,得酒美无度。
常忧腐肠死,须我嫁阿骛。
双鱼传尺素,何处迷春渚。
啼鸟劝不归,晓鞍逐行旅。
遥知登楼兴,信美非吾土。 -
64.《和仲谋夜中有感》 宋·黄庭坚
纸窗惊吹玉蹀躞,竹砌碎撼金琅璫。
兰缸有泪风飘地,遥夜无人月上廊。
愁思起如独绪茧,归梦不到合懽床。
少年多事意易乱,诗律坎坎同寒螿。 -
65.《感事四首》 宋·欧阳修
老者觉时速,闲人知日长。
日月本无情,人心有闲忙。
努力取功名,断碑埋路傍。
逍遥林下士,◇丘亦相望。
长生既无药,浊酒且盈觞。 -
66.《游定夫见过晡饭既去烛下目昏不能阅书感而赋》 宋·周邦彦
烟草里门秋,暮气幽人宅。
遥知金轮升,户牖粲虚白。
风驱云将来,市声落几格。
连曹属解鞚,一饭已扫迹。 -
67.《扬道中感事兼简史馆丁学士》 宋·王禹偁
淮边为郡再相逢,又得同途赴九重。
顾我尚骑天厩马,共君遥想鼎湖龙。
贾生北望朝文帝,白傅何期哭宪宗。
携手驿桥残照里,断魂空对隔江峰。 -
68.《有感》 宋·刘克庄
策策秋声起树枝,遥怜塞下雁来时。
宁闻中夜荒鸡舞,肯拾他人竹马骑。
短剑旧曾交侠客,小诗犹足将偏师。
无情却是青铜镜,刚照书生两鬓丝。 -
69.《山城秋日野望感事书怀诗五章呈吴龙图》 宋·文同
原隰萧条草木衰,倚风浑类楚人悲。
便成孤愤终何事,且寄遥怀对此时。
千里暝阴云杳霭,一川寒影雁参差。
登临自不宜羁旅,更敢凭高剩作诗。 -
70.《逍遥吟》 宋·邵雍
何事感人深,求之无处寻。
两仪长在手,万化不关心。
石里时藏玉,砂中屡得金。
分明难理会,须索入沉吟。 -
71.《秦中感怀寄江外知己》 宋·寇准
念子隔江海,浩然时已秋。
蝉鸣关外树,人在水边楼。
发白犹搜句,时清尚旅游。
遥思当永夜,不寐向孤舟。 -
72.《秋夜感兴寄吴顺之》 宋·寇准
耿耿不成寐,楚乡经暮秋。
故人遥海峤,寒月满江楼。
闭户生苍藓,安闲到白头。
如何太平日,独不出汀洲。 -
73.《逍遥堂会宿二首〈并引〉》 宋·苏辙
辙幼従子瞻读书,未尝一日相舍。
既壮,将游宦四方,读韦苏州诗,至“安知风雨夜,复此对床眠”,恻然感之,乃相约早退为闲居之乐。
故子瞻始为凤翔幕府,留诗为别曰:“夜雨何时听萧瑟。
”其后子瞻通守余杭,复移守胶西,而辙滞留于淮阳、济南,不见者七年。 -
74.《建康六感·齐》 宋·刘子翚
尧宫不翦茨,禹室无崇壤。
巍巍天步隆,万代犹可仰。
荒哉二三君,经营务华敞。
落柹满清江,飞斤殷遥响。 -
75.《游陈氏园有感》 元·杨维桢
陈家园,野塘基。
千金花锦地,千年子孙期。
历岁未半百,池台生橹葵。
红楼在西家,无址遥相移。 -
76.《感怀二十四首》 明·刘基
朝登会稽山,逍遥望南讹。
禹穴已芜没,禹功长不磨。
惆怅感往昔,沉吟发新歌。
谁言专车骨,冠弁高嵯峨。
为虺且复尔,为蛇当奈何。
天门隔虎豹,空悲泪滂沱。 -
77.《秋感(二首)》 明·刘基
日白天青木叶凋,云山漫漫故乡遥。
石床坠露珠光动,碧砌幽花玉色销。
十载故人俱土壤,五更归梦负渔樵。
怀来忆往成惆怅,蔓草羁虫对寂寥。 -
78.《感春(三首)》 明·刘基
人生多忧患,死去百患消。
但恨不便得,无由脱鞿镳。
浮荣众所贵,何异掠草焱。
一生与一死,一夕复一朝。
周器忌盈满,老子戒矜骄。
园林无恒芳,江海有回潮。
委心从大化,庶几永逍遥。 -
79.《春暮有感(二首)》 明·杨基
啼鸟匆匆变物华,雨池科蚪渐成蛙。
青鞋谩踏闲边草,白发羞簪醉里花。
此日骅骝思苜蓿,当时鹦鹉唤琵琶。
遥怜箫鼓追游地,荠麦青青已没鸦。 -
80.《和致政太师潞国文公赐燕玉津园感恩述怀》 宋·王珪
玉符初解自逍遥,暂驾安车近九霄。
无限高名齐少室,不言休绩在三朝。
好披云氅呼辽鹤,忽把仙巾换汉貂。
御苑清明开特燕,莫辞仙醴劝金蕉。