-
1.《峡中歌》 宋·孙应时
峡中翠壁何峥嵘,排空百雉如层城。
重楼复道明丹青,神剜鬼刻斧鉴精。
呀然裂入兀不崩,飞流罅出悬珠璎。
旌旆夹道缤逢迎,霜锋雪锷立万兵。 -
2.《敕借岐王九成宫避暑应教》 唐·王维
帝子远辞丹凤阙,天书遥借翠微宫。
隔窗云雾生衣上,卷幔山泉入镜中。
林下水声喧语笑,岩间树色隐房栊。
仙家未必能胜此,何事吹笙向碧空。 -
3.《至陵阳山登天柱石,酬韩侍御见招隐黄山》 唐·李白
韩众骑白鹿,西往华山中。
玉女千馀人,相随在云空。
见我传秘诀,精诚与天通。
何意到陵阳,游目送飞鸿。 -
4.《贻阮隐居》 唐·杜甫
陈留风俗衰,人物世不数。
塞上得阮生,迥继先父祖。
贫知静者性,自益毛发古。
车马入邻家,蓬蒿翳环堵。 -
5.《月夜登阁避暑》 唐·白居易
旱久炎气盛,中人若燔烧。
清风隐何处,草树不动摇。
何以避暑气,无如出尘嚣。
行行都门外,佛阁正岧峣. -
6.《送徐山人归睦州旧隐》 唐·雍陶
君在桐庐何处住,草堂应与戴家邻。
初归山犬翻惊主,久别江鸥却避人。
终日欲为相逐计,临岐空羡独行身。
秋风钓艇遥相忆,七里滩西片月新。 -
7.《题郑侍郎岩隐十韵》 唐·许棠
朝退常归隐,真修大隐情。
园林应得趣,岩谷自为名。
野步难寻寺,闲吟少在城。
树藏幽洞黑,花照远村明。 -
8.《送福昌周繇少府归宁兼谋隐》 唐·杜荀鹤
少见古人无远虑,如君真得古人情。
登科作尉官虽小,避世安亲禄已荣。
一路水云生隐思,几山猿鸟认吟声。
知君未作终焉计,要著文章待太平。 -
9.《招隐》 唐·徐夤
齿发那能敌岁华,早知休去避尘沙。
鬼神只阚高明里,倚伏不干栖隐家。
陶景岂全轻组绶,留侯非独爱烟霞。
赠君吉语堪铭座,看取朝开暮落花。 -
10.《避世翁》 唐·陈陶
海上一蓑笠,终年垂钓丝。
沧洲有深意,冠盖何由知。
直钩不营鱼,蜗室无妻儿。
渴饮寒泉水,饥餐紫朮芝。 -
11.《自商山宿隐居(一作灵一诗)》 唐·苏广文
闻道桃源堪避秦,寻幽数日不逢人。
烟霞洞里无鸡犬,风雨林中有鬼神。
黄公石上三芝秀,陶令门前五柳春。
醉卧白云闲入梦,不知何物是吾身。 -
12.《自商山宿隐居(一作灵一诗)》 唐·苏广文
闻道桃源堪避秦,寻幽数日不逢人。
烟霞洞里无鸡犬,风雨林中有鬼神。
黄公石上三芝秀,陶令门前五柳春。
醉卧白云闲入梦,不知何物是吾身。 -
13.《避寇入银山》 唐·贯休
草草穿银峡,崎岖路未谙。
傍山为店戍,永日绕溪潭。
烧地生芚蕨,人家煮伪蚕。
翻如归旧隐,步步入烟岚。 -
14.《避地毗陵上王慥使君(时黄贼陷东阳公避地于浙右)》 唐·贯休
至理至昭昭,心通即不遥。
圣威无远近,吾道太孤标。
辛苦苏氓俗,端贞答盛朝。
气高吞海岳,贫甚似渔樵。 -
15.《酬叶县刘明府避地庐山言怀诒郑录事昆季苟尊师兼见赠之》 唐·吴筠
明哲良罕遇,遇君辄思齐。
挺生著天爵,自可析人珪。
河洛初沸腾,方期扫虹霓。
时命竟未合,安能亲鼓鼙。 -
16.《书吴道隐林亭》 唐·方干
藓榭莎亭萝筱阴,依稀气象似山林。
橘枝亚路黄苞重,井脉牵湖碧甃深。
稚子遮门留熟客,惊蝉入座避游禽。
四邻不见孤高处,翻笑腾腾只醉吟。 -
17.《避地云山全父弟诗寄梅花》 宋·阳枋
入秋烽火无虚日,问谷寻岩陪隐逸。
水冷山深梅已花,忙中不觉年华易。 -
18.《避虏入洞庭》 宋·孙锐
朔风一夜渡江村,北望云飞不忍言。
仙隐老寻双橘柚,避秦人爱小桃源。
烟波乱逐鸱夷舸,烽火遥腾马偾辕。
闻道此山真福地,不知何处更离魂。 -
19.《桑磐赠赵隐居》 宋·孙锐
湖南茅屋裹,避世隐墙东。
瀹茗知泉味,栽桑助女工。
高歌牛背笛,称棹艇头风。
忆昔天随子,相逢乐在中。 -
20.《答招隐》 宋·罗荣祖
荡荡唐尧德,乃有箕山臣。
巍巍周武功,不乏采薇人。
四皓自躭洛,两龚岂避新。
并介实天性,离奇非世珍。
君虽羞独割,余敢辱均茵。
东臯足舒啸,南亩可充囷。
弗罫圣人网,常期鸥鸟亲。