-
221.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
222.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
223.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
224.《水调歌头 曹侯浩然,人品高秀,玉立而冠,》 金朝·蔡松年
在寒士右。
惜乎流离顿挫无以见于事业,身闲胜日,独对名酒,悠然得意,引满径醉。
醉中出豪爽语,往往冰雪逼人,翰墨淋漓,殆与海岳并驱争先。
虽其平生风味,可以想见,然流离顿挫之助,乃不为不多。 -
225.《蓬莱旅舍作》 当代·启功
其五:尽瘁出祁山,亦寓自全计。
后主抑其丧,足见疑与忌。
狼顾司马懿,魏文屡相庇。
方诩知舜禹,转瞬食其弊。 -
226.《书怀感事寄梅圣俞》 宋·欧阳修
相别始一岁,幽忧有百端。
乃知一世中,少乐多悲患。
每忆少年日,未知人事艰。
颠狂无所阂,落魄去◇牵。 -
227.《春日奉献圣寿无疆词十首》 唐·杨巨源
文物京华盛,讴歌国步康。
瑶池供寿酒,银汉丽宸章。
灵雨含双阙,雷霆肃万方。
代推仙祚远,春共圣恩长。 -
228.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
229.《括江神子》 宋·林正大
拾遗流落锦宫城。
故人情。
眼为青。
时向百花,潭水濯冠缨。 -
230.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
231.《寄谢师直》 宋·梅尧臣
忆同仲春月,冒雨过穰亭。
聊酌山酒别,独吟夜灯青。
明朝上岭路,群岫张云屏。
忽入川谷秀,固非平生经。 -
232.《题诸葛绣香园》 宋·白玉蟾
碧桃枝上东风转,一点阳和开柳眼。
何人收拾罗浮香,藏在此园天不管。
每岁东君召勾芒,玉壶淡淡晴烟暖。
佳人有恨嫌花迟,王孙不来空草偃。 -
233.《五禽言》 元·杨维桢
唤起,唤起。
东方明,门前已如市。
上林有鸟杀司晨,苦杀萧娘睡方美。
提胡卢,提胡卢,沽酒何处沽?乌程与若下,美酒高无价。 -
234.《徐黄门画》 明·张羽
黄门给事三十余,面如红玉少有须。
风骨岂是山泽臞,问着只爱山中居。
前年版下鹤头书,征起直上青云衢。
文华堂高凌紫虚,出入侍从陪金舆。 -
235.《拟古十二首》 唐·李白
青天何历历,明星如白石。
黄姑与织女,相去不盈尺。
银河无鹊桥,非时将安适。
闺人理纨素,游子悲行役。 -
236.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
237.《洞庭春色(并引)》 宋·苏轼
安定郡王以黄柑酿酒,谓之洞庭春色,色香味三绝,以饷其犹子德麟。
德麟以饮余,为作此诗。
醉后信笔,颇有沓拖风气。
二年洞庭秋,香雾长噀手。 -
238.《具茨颂》 宋·黄庭坚
帝省具茨,在国南屏。
笃生韩公,补天子圣。
文武韩公,其德庭方。
靡职不宜,乃宣力四方。 -
239.《题太和楼壁》 宋·无名氏
太和酒楼三百间,大槽昼夜声潺潺。
千夫承糟万夫甕,有酒如海糟如山。
铜锅熔尽龙山雪,金波涌出西湖月。
星宫琼浆天下无,九酝仙方谁漏泄。 -
240.《仲咸因春游商山下得三怪石辇致郡斋甚有幽趣》 宋·王禹偁
咏尽千峰雪,吟行六里春。
布多成暇政,方称好闲身。
物得商山下,形如震泽根。
初期谷城叟,乍遇魏榆神。