-
1.《希深惠书言与师鲁永叔子聪几道游嵩因诵而韵》 宋·梅尧臣
闻君奉宸诏,瑞祝疑灵岫。
山水聊得游,志愿庶可就。
岂无朋从俱,况此一二秀。
方蕲建春陌,十刻残昼漏。 -
2.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
3.《寓怀会稽吴道子遇因师》 宋·鲍当
隐沦与释子,时予久往学。
览照不自认,况复思君颜。
昨日山书至,乃梦云萝间。
何必风韵息,始觉万境间。 -
4.《即事一首》 宋·刘克庄
过了田光盛壮时,年今望八复奚为。
薄浇磊磈嫌红酒,懒读聱牙喜白诗。
释子书求名卵塔,社人卜请记丛祠。
吾文谁道难施用,后有中郎赏断碑。 -
5.《刘子履少聊挽辞二首》 宋·张镃
释和书上已经年,敌骑南来果犯边。
太息龟灵成底事,漫闻鸿宝得家传。
平生喜踏天山雪,晚岁愁看瘴浦烟。
务实褒称曾未泯,不须凝恨入重泉。 -
6.《僧志月碧云轩改为景云轩因书二首》 宋·李覯
景云持律冠当年,遗迹虽沉古寺存。
释子若能精进去,便应题作景云轩。 -
7.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
8.《送外甥怀素上人归乡侍奉》 唐·钱起
释子吾家宝,神清慧有馀。
能翻梵王字,妙尽伯英书。
远鹤无前侣,孤云寄太虚。
狂来轻世界,醉里得真如。 -
9.《与陈给事书》 唐·韩愈
愈再拜:愈之获见于阁下有年矣。
始者亦尝辱一言之誉。
贫贱也,衣食于奔走,不得朝夕继见。
其后,阁下位益尊,伺候于门墙者日益进。 -
10.《沧浪亭记》 明·归有光
浮图文瑛居大云庵,环水,即苏子美沧浪亭之地也。
亟求余作《沧浪亭记》,曰:“昔子美之记,记亭之胜也。
请子记吾所以为亭者。
”余曰:昔吴越有国时,广陵王镇吴中,治南园于子城之西南;其外戚孙承祐,亦治园于其偏。 -
11.《拟孙权答曹操书》 宋·苏轼
权白孟德足下:辱书开示祸福,使之内杀子布,外擒刘备以自效。
书辞勤款,若出至诚,虽三尺童子,亦晓然知利害所在矣。
然仆怀固陋,敢略布。
昔田横,齐之遗虏,汉高祖释郦生之憾,遣使海岛,谓横来大者王,小者侯,犹能以刀自刭,不肯以身辱于刘氏。 -
12.《次韵邵子文书梦》 宋·晁说之
先生有道无守田,长歌击壤醉伊川。
今式玄冢高嵩峦,嗣子诗礼老益端。
少从父友学其难,一书百读口角涎。
父友寸步简策边,声名九州四海宽。 -
13.《嵩阳书院诗》 宋·李廌
束发从政事,佩缓曳长裾。
守令有民社,裂地皆分符。
问之尔何由,必曰因业儒。
自致或世赏,因儒升仕涂。 -
14.《得寿仁、寿俊二子中涂家书三首》 宋·杨万里
子壮秪觉幼,子学秪觉迟。
二子忽颀然,语离又作悲。
今年来官下,二子暂我随。
悬知住不久,且复相从嬉。 -
15.《安平公诗(故赠尚书韩氏)》 唐·李商隐
丈人博陵王名家,怜我总角称才华。
华州留语晓至暮,高声喝吏放两衙。
明朝骑马出城外,送我习业南山阿。 -
16.《庚子纪事》 明·陆之裘
南沙顽夫不满千,恃险攫货争鱼盐。
椎牛杀狗亦耕种,黄芦白苇波连天。
海滨耆豪利兼取,逞技献谋官府前。
喜功忧变守臣职,抚召不听心烦煎。 -
17.《林子长见示悼鹤之诗若不能释然者因次韵以广》 宋·虞俦
君家青田姿,见之毛骨寒。
方当秋露警,遽迫夏景残。
年来纵饮啄,意外失防闲。
谁欤不具眼,死之于汝安。 -
18.《寄敬甫叶兄》 宋·华岳
岁欠丁卯秋,八月既生魄。
于时谪建安,脱去未有策。
忽睹星凤光,慨然陪履舄。
自谓入闽建,阅人几千百。 -
19.《壬辰正月胡子持孙平叔刘正仲诸友於雁苍建赤》 宋·舒岳祥
句读从朱老,经书本释翁。
於蓝青所出,他石玉堪攻。
文启吾乡秀,心知百代崇。
推尊非苟合,议论自难同。 -
20.《次韵子瞻和王子立风雨败书屋有感》 宋·黄庭坚
妇翁不可挝,王郎非娇客。
十年为从学,苦淡共陻厄。
燕雀嗤鸿渐,犬羊睨麟获。
遇逢泾渭分,昨梦春冰释。