-
201.《卜算子慢》 唐·钟辐
桃花院落,烟重露寒,寂寞禁烟晴昼。
风拂珠帘,还记去年时候。
惜春心,不喜闲窗绣。 -
202.《谒金门·秋已暮》 五代·牛希济
秋已暮,重叠关山岐路。
嘶马摇鞭何处去?晓禽霜满树。
梦断禁城钟鼓,泪滴枕檀无数。
一点凝红和薄雾,翠蛾愁不语! -
203.《采桑子》 唐·冯延巳
小庭雨过春将尽,片片花飞。
独折残枝,无语凭阑只自知¤
玉堂香暖珠帘卷,双燕来归。
君约佳期,肯信韶华得几时。 -
204.《成相杂辞》 先秦·佚名
请成相。
世之殃。
愚暗愚暗堕贤良。
人主无贤。 -
205.《刺世疾邪赋》 两汉·赵壹
伊五帝之不同礼,三王亦又不同乐。
数极自然变化,非是故相反。
德政不能救世溷乱,赏罚岂足惩时清浊?春秋时祸败之始,战国逾增其荼毒。
秦汉无以相踰越,乃更加其怨酷。 -
206.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
207.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
208.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
209.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
210.《蝶恋花》 宋·欧阳修
小院深深门掩亚。
寂寞珠帘,画阁重重下。
欲近禁烟微雨罢。
绿杨深处秋千挂。
傅粉狂游犹未舍。
不念芳时。
眉黛无人画。
薄幸未归春去也。
杏花零落香红谢。 -
211.《河满子》 宋·杜安世
柳嫩不禁摇动,梅残尽任飘零。
雨余天气来深院,向阳纤草重青。
寂寞小桃初绽,两三枝上红英。
又见云中归雁,断续和鸣。
年年依旧无情绪,镇长冷落银屏。
不语闲寻往事,微风频动帘旌。 -
212.《沁园春》 宋·苏轼
情若连环,恨如流水,甚时是休。
也不须惊怪,沈郎易瘦,也不须惊怪,潘鬓先愁。
总是难禁,许多魔难,奈好事教人不自由。
空追想,念前欢杳杳,后会悠悠。 -
213.《雨中花》 宋·晁端礼
流水知音,轻裘共敝,相逢才换星霜。
多少风亭棋酒,画阁丝簧。
纤指声犹余响,红粉泪已成行。
怅绿波浦上,芳草堤边,又整归航。 -
214.《蓦山溪》 宋·晁端礼
栏干十二,倚遍还重倚。
一曲一般愁,对芳草、伤春千里。
绮窗深处,还解忆人无,碧云辞,红叶字。
曾仗东风寄。 -
215.《玉楼春》 宋·秦观
参差帘影晨光动。
露桃雨柳矜新宠。
闲愁多仗酒驱除,春思不禁花从臾。
倚楼听彻单于弄。
却忆旧欢空有梦。
当时误入饮牛津,何处重寻闻犬洞。 -
216.《水龙吟》 宋·秦观
禁烟时候风和,越罗初试春衫薄。
昼长深院,梦回孤枕,风吹铃索。
绮陌花香,芳郊尘软,正堪游乐。
倚阑干、瘦损无人问,重重绿树围朱阁。 -
217.《伤春曲(满江红)》 宋·贺铸
火禁初开,深深院、尽重帘箔。
人自起、翠衾寒梦,夜来风恶。
肠断残红和泪落。
半随经雨飘池角。 -
218.《玉连环(一落索)》 宋·贺铸
别酒更添红粉泪。
促成愁醉。
相逢浅笑合微吟,撩惹到、缠绵地。
花下解携重附耳。
佳期深记。
青翰舟稳绣衾香,谁禁断、东流水。 -
219.《风流子·木叶亭皋下》 宋·张耒
木叶亭皋下,重阳近,又是捣衣秋。
奈愁入庾肠,老侵潘鬓,谩簪黄菊,花也应羞。
楚天晚,白苹烟尽处,红蓼水边头。
芳草有情,夕阳无语,雁横南浦,人倚西楼。 -
220.《上林春慢》 宋·晁冲之
帽落宫花,衣惹御香,凤辇晚来初过。
鹤降诏飞,龙擎烛戏,端门万枝灯火。
满城车马,对明月、有谁闲坐。
任狂游,更许傍禁街,不扃金锁。