-
1.《甲寅春日江村即事三十首(录十二首)》 未知·谋[B16J]
沙明水碧映郊墟,地近先人墓下庐。
涧冷露絺香易荐,林喧风木恨难除。
泣残乌鸟山原静,卧去麒鳞石藓疏。
野奠岁时经伏腊,村中来往有柴车。
¤ -
2.《野庙碑》 唐·陆龟蒙
碑者,悲也。
古者悬而窆,用木。
后人书之以表其功德,因留之不忍去,碑之名由是而得。
自秦汉以降,生而有功德政事者,亦碑之,而又易之以石,失其称矣。 -
3.《为南郡王侍皇太子释奠宴诗》 南北朝·沈约
义重师匡。
业贵虚受。
襄野顺风。
西河杜帚。 -
4.《野庙》 宋·方回
金甲朱衣画壁昏,军声不到暂开门。
数家祈福来浇奠,剪纸糊灯作上元。 -
5.《登叶县故城谒沈诸梁庙》 唐·李百药
总辔临秋原,登城望寒日。
烟暇共掩映,林野俱萧瑟。
楚塞郁不穷,吴山高渐出。
客行殊未已,沐澡期终吉。
椒桂奠芳樽,风云下虚室。
馆宇肃而静,神心康且逸。
伊我非真龙,勿惊疲朽质。 -
6.《元和圣德诗》 唐·韩愈
皇帝即阼,物无违拒。
曰旸而旸,曰雨而雨。
维是元年,有盗在夏。 -
7.《韦使君黄溪祈雨见召从行至祠下口号》 唐·柳宗元
骄阳愆岁事,良牧念菑畲。
列骑低残月,鸣茄度碧虚。
稍穷樵客路,遥驻野人居。
谷口寒流净,丛祠古木疏。 -
8.《哭于鹄》 唐·张籍
青山无逸人,忽觉大国贫。
良玉沉幽泉,名为天下珍。
野性疏时俗,再拜乃从军。
气高终不合,去如镜上尘。 -
9.《祭退之》 唐·张籍
呜呼吏部公,其道诚巍昂。
生为大贤姿,天使光我唐。
德义动鬼神,鉴用不可详。
独得雄直气,发为古文章。 -
10.《遣悲怀三首·其一》 唐·元稹
谢公最小偏怜女,自嫁黔娄百事乖。
顾我无衣搜荩箧,泥他沽酒拔金钗。
(荩箧 一作:画箧)
野蔬充膳甘长藿,落叶添薪仰古槐。
今日俸钱过十万,与君营奠复营斋。 -
11.《代曲江老人百韵(年十六时作)》 唐·元稹
何事花前泣,曾逢旧日春。
先皇初在镐,贱子正游秦。
拨乱干戈后,经文礼乐辰。
徽章悬象魏,貔虎画骐驎。 -
12.《游悟真寺诗(一百三十韵)》 唐·白居易
元和九年秋,八月月上弦。
我游悟真寺,寺在王顺山。
去山四五里,先闻水潺湲。
自兹舍车马,始涉蓝溪湾。 -
13.《过云居院玄福上人旧居》 唐·皮日休
重到云居独悄然,隔窗窥影尚疑禅。
不逢野老来听法,犹见邻僧为引泉。
龛上已生新石耳,壁间空带旧茶烟。
南宗弟子时时到,泣把山花奠几筵。 -
14.《哭陈庾》 唐·周朴
系马向山立,一杯聊奠君。
野烟孤客路,寒草故人坟。
琴韵归流水,诗情寄白云。
日斜休哭后,松韵不堪闻。 -
15.《哭建州李员外频》 唐·郑谷
令终归故里,末岁道如初。
旧友谁为志,清风岂易书。
雨坟生野蕨,乡奠钓江鱼。
独夜吟还泣,前年伴直庐。 -
16.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
17.《吊古战场文》 唐·李华
浩浩乎,平沙无垠,夐不见人。
河水萦带,群山纠纷。
黯兮惨悴,风悲日曛。
蓬断草枯,凛若霜晨。 -
18.《祭十二郎文》 唐·韩愈
年、月、日,季父愈闻汝丧之七日,乃能衔哀致诚,使建中远具时羞之奠,告汝十二郎之灵:呜呼!吾少孤,及长,不省所怙,惟兄嫂是依。
中年,兄殁南方,吾与汝俱幼,从嫂归葬河阳。
既又与汝就食江南。
零丁孤苦,未尝一日相离也。 -
19.《祭石曼卿文》 宋·欧阳修
维治平四年七月日,具官欧阳修,谨遣尚书都省令史李敭,至于太清,以清酌庶羞之奠,致祭于亡友曼卿之墓下,而吊之以文。
曰:呜呼曼卿!生而为英,死而为灵。
其同乎万物生死,而复归于无物者,暂聚之形;不与万物共尽,而卓然其不配者,后世之名。
此自古圣贤,莫不皆然,而著在简册者,昭如日星。 -
20.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。