-
1.《野山茶红白二种》 宋·项安世
樟原岭下野山茶,半是红花半白花。
雨里向人俱有泪,花中隐士自成家。
依稀檐蔔稍头雪,彷佛棠梨脸畔霞。
恐是山君双侍女,不应临路久咨嗟。 -
2.《出郴山口至叠石湾野人室中寄张十一》 唐·王昌龄
槠楠无冬春,柯叶连峰稠。
阴壁下苍黑,烟含清江楼。
景开独沿曳,响答随兴酬。
旦夕望吾友,如何迅孤舟。 -
3.《出郴山口至叠石湾野人室中寄张十一》 唐·王昌龄
槠楠无冬春,柯叶连峰稠。
阴壁下苍黑,烟含清江楼。
景开独沿曳,响答随兴酬。
旦夕望吾友,如何迅孤舟。 -
4.《陪王侍御宴通泉东山野亭》 唐·杜甫
江水东流去,清樽日复斜。
异方同宴赏,何处是京华。
亭景临山水,村烟对浦沙。
狂歌过于胜,得醉即为家。 -
5.《题章野人山居(一作马戴诗)》 唐·秦系
带郭茅亭诗兴饶,回看一曲倚危桥。
门前山色能深浅,壁上湖光自动摇。
闲花散落填书帙,戏鸟低飞碍柳条。
向此隐来经几载,如今已是汉家朝。 -
6.《题章野人山居(一作马戴诗)》 唐·秦系
带郭茅亭诗兴饶,回看一曲倚危桥。
门前山色能深浅,壁上湖光自动摇。
闲花散落填书帙,戏鸟低飞碍柳条。
向此隐来经几载,如今已是汉家朝。 -
7.《野夫采鞭于东山偶得元者》 唐·羊士谔
追风岂无策,持斧有遐想。
凤去留孤根,岩悬非朽壤。
苔斑自天生,玉节垂云长。
勿谓山之幽,丹梯亦可上。 -
8.《野老歌/山农词》 唐·张籍
老农家贫在山住,耕种山田三四亩。
苗疏税多不得食,输入官仓化为土。
岁暮锄犁傍空室,呼儿登山收橡实。
西江贾客珠百斛,船中养犬长食肉。 -
9.《过骆山人野居小池(骆生弃官居此二十馀年)》 唐·白居易
茅覆环堵亭,泉添方丈沼。
红芳照水荷,白颈观鱼鸟。
拳石苔苍翠,尺波烟杳渺。
但问有意无,勿论池大小。 -
10.《题施山人野居》 唐·白居易
得道应无著,谋生亦不妨。
春泥秧稻暖,夜火焙茶香。
水巷风尘少,松斋日月长。
高闲真是贵,何处觅侯王。 -
11.《题章野人山居(一作秦系诗)》 唐·马戴
带郭茅亭诗兴饶,回看一曲倚危桥。
门前山色能深浅,壁上湖光自动摇。
闲花散落填书帙,戏鸟低飞碍柳条。
向此隐来经几载,如今已是汉家朝。 -
12.《台城路(游北山寺别本作雪窦寺访同野翁日东岩)》 宋·张炎
云多不记山深浅,人行半天岩壑。
旷野飞声,虚空倒影,松挂危峰疑落。
流泉喷薄。
自窈窕寻源,引瓢孤酌。 -
13.《壶中天(赋秀野园清晖堂·别本作为陆义斋赋清晖山堂)》 宋·张炎
穿幽透密,傍园林宴乐,清时钟鼓。
帘隔波纹分昼影,融得一壶春聚。
篆径通花,花多迷径,难省来时路。
缓寻深静,野云松下无数。 -
14.《题章野人山居 [一作秦系诗]》 唐·马戴
带郭茅草诗兴饶,回看一曲倚危桥。
门前山色能深浅,壁上湖光自动摇。
闲花散落填书帙,戏鸟低飞碍柳条。
向此隐来经几载,如今已是汉家朝。 -
15.《蓦山溪·清明绿野》 金朝·蔡松年
清明绿野,玉色明春酒。
燕地雪如沙,为唤起、斗南温秀。
鬓丝禅榻,梦觉古扬州,瑶台路,返魂香,好在啼妆瘦。
春前入眼,似是章台柳。 -
16.《山乐官寄野斋》 宋·释永颐
山乐官,山乐官,尔为灵凤黄音乐,想尔废职来考盘。
莫厌山中多寂寞,山中无事忘忧乐。
晓窗睡起春书静,听尔幽情如有吒。
山乐官,山乐官。 -
17.《宿余杭法喜寺寺后绿野亭望吴兴诸山怀孙莘老》 宋·苏轼
徙倚秋原上,凄凉晚照中。
水流天不尽,人远思何穷。
问谍知秦过,看山识禹功。
(余杭,始皇所舍舟也。 -
18.《惠州近城数小山类蜀道春与进士许毅野步会意》 宋·苏轼
夕阳飞絮乱平芜,万里春前一酒壶。
铁化双鱼沉远素,剑分二岭隔中区。
花曾识面香仍好,鸟不知名声自呼。
梦想平生消未尽,满林烟月到西湖。 -
19.《去岁与子野游逍遥堂日欲没因并西山叩罗浮道》 宋·苏轼
往岁追欢地,寒窗梦不成。
笑谈惊半夜,风雨暗长檠。
鸡唱山椒晓,钟鸣霜外声。
只今那复见,仿佛似三生。 -
20.《吴子野将出家赠以扇山枕屏》 宋·苏轼
峨峨扇中山,绝壁信天剖。
谁施大圆镜,衡霍入户牖。
得之老月师。
画者一醉叟。