-
1.《琴曲歌辞·履霜操》 唐·韩愈
父兮儿寒,母兮儿饥。
儿罪当笞,逐儿何为。
儿在中野,以宿以处。
四无人声,谁与儿语。
儿寒何衣,儿饥何食。
儿行于野,履霜以足。
母生众儿,有母怜之。
独无母怜,儿宁不悲。 -
2.《琴操十首·猗兰操》 唐·韩愈
(孔子伤不逢时作。
古琴操云:习习谷风,以阴以雨。
之子于归,远送于野。
何彼苍天,不得其所。 -
3.《琴操十首·履霜操》 唐·韩愈
(尹吉甫子伯奇无罪,为后母谮而见逐,自伤作。
本词云:朝履霜兮采晨寒,考不明其心兮信谗言。
孤恩别离兮摧肺肝,何辜皇天兮遭斯愆。
痛殁不同兮恩有偏,谁能流顾兮知我冤) -
4.《犁春操为谢耕道作》 宋·黄简
东山兮云浮,东磵兮雨流。
失今不勤兮,曷其有秋。
水淫兮石齧,田碻磝兮一跬九折。
予劳兮何辞,牛奚罪兮从予以羸。
眇良畴兮弥野,独功倍兮刈寡。
虽然不愈于无田而游兮,岁晏凄其桑落之下。 -
5.《猗兰操》 明·朱瞻基
兰生幽谷兮晔晔其芳,贤人在野兮其道则光。
嗟兰之茂兮众草为伍,於乎贤人兮汝其予辅。
宣德七年正月二十日 -
6.《听履霜操》 宋·黄庭坚
灵宫窈窕兮寒夜永,篁打造天兮明月下影,木叶陨霜兮秋声动。
我以岁莫起视夜兮,北山饮予斗柄。
幽人拂琴而当予,曰夫子则锺期,尝试刳心而为之听。
若有人兮亦既修,宴衽席之言兮不知其子之齐圣。 -
7.《姑苏杂咏 登丘操》 明·高启
驱车兮与马,蹇吾行兮胡为乎在中野?登彼兮崇丘,下茫
茫兮九州,思君子兮不得与驾以游。
山有出云兮木亦有柯,我将归兮忧之如何?登青丘,有怀
而作。 -
8.《倚楹操》 宋·王令
马则食葵,而余则饥。
盗则得羊,二余无兄。
谁知为此兮余不聊生,谁余哀兮余思身。
中忽忽兮外不知其啸吟, -
9.《履霜操》 元·杨维桢
霜鲜鲜兮草戋戋,儿独履兮儿宿野田。
衣荷之叶兮叶易穿,采葶花以为食兮不下咽。
嗟儿天父兮天胡有偏,我不父顺兮宁不儿怜。
履晨霜兮泣吾天。 -
10.《琴操·越裳操》 宋·曹勋
彼云雨兮,曾莫之私。
黍稷繁芜兮,草木其宜。
田野不辟兮,其谁荒之。
远人之思兮,其谁来之。
其勤其施,惟先君之思。 -
11.《和钱处和野堂》 宋·曹勋
堂隐云将隔,名高客已知。
半岩施匠石,一室见操为。
钟鼎功方著,山林兴未迟。
兰台风致在,更喜读新诗。 -
12.《野趣亭》 宋·汪莘
晚唐多处士,林亭足娱嬉。
吾乡盛儒冠,何园可栖迟。
负者有不能,富者有不为。
我穷不出门,出门复坐驰。 -
13.《和子野郊居见寄》 宋·仇远
因子洮湖归钓鱼,西湖我亦念吾庐。
途穷但觉知心少,性直由来料事疏。
爱把琴弹招隐操,忍拈笔写绝交书。
人间喜怒须臾事,暮四朝三任众狙。 -
14.《感皇恩 寿董野庄 本秋涧乐府卷二》 元·王恽
健羡玉堂仙,中朝元老。
过眼繁华任纷扰。
百年心事,爱煞野庄春好。
南枝谁道是、调羹了。
风月吟怀,冰霜节操。
千尺青松尽难槁。
春宫调护,好个当年皓。
日边消息近、中书考。 -
15.《雅琴篇》 唐·司马逸客
亭亭峄阳树,落落千万寻。
独抱出云节,孤生不作林。
影摇绿波水,彩绚丹霞岑。
直干思有托,雅志期所任。 -
16.《八哀诗·故著作郎贬台州司户荥阳郑公虔》 唐·杜甫
鶢鶋至鲁门,不识钟鼓飨。
孔翠望赤霄,愁思雕笼养。
荥阳冠众儒,早闻名公赏。
地崇士大夫,况乃气精爽。 -
17.《题柏大兄弟山居屋壁二首》 唐·杜甫
叔父朱门贵,郎君玉树高。
山居精典籍,文雅涉风骚。
江汉终吾老,云林得尔曹。
哀弦绕白雪,未与俗人操。 -
18.《和人秋归终南山别业》 唐·钱起
旧居三顾后,晚节重幽寻。
野径到门尽,山窗连竹阴。
昔年莺出谷,今日凤归林。
物外凌云操,谁能继此心。 -
19.《寄韦珩》 唐·柳宗元
初拜柳州出东郊,道旁相送皆贤豪。
回眸炫晃别群玉,独赴异域穿蓬蒿。
炎烟六月咽口鼻,胸鸣肩举不可逃。 -
20.《游南亭夜还叙志七十韵》 唐·柳宗元
夙抱丘壑尚,率性恣游遨。
中为吏役牵,十祀空悁劳。
外曲徇尘辙,私心寄英髦。
进乏廓庙器,退非乡曲豪。