-
1.《句》 宋·柳耆
野犊正忙梨晓雨,谷莺才出管东风。
-
2.《晓过石马冲》 明·阮大铖
古原何地不桑麻,六代陵园问曙鸦。
是处石麟衔晚照,几闻笙鹤驭高霞。
横塘绿水漫菰叶,平圃青藤罥豆花。
野犊不知离黍恨,踏莎还上玉钩斜。 -
3.《野望》 唐·王绩
东皋薄暮望,徙倚欲何依。
树树皆秋色,山山唯落晖。
牧人驱犊返,猎马带禽归。
相顾无相识,长歌怀采薇。 -
4.《过野叟居》 唐·马戴
野人闲种树,树老野人前。
居止白云内,渔樵沧海边。
呼儿采山药,放犊饮溪泉。
自著养生论,无烦忧暮年。 -
5.《春野作五首》 唐·贯休
闲步浅青平绿,流水征车自逐。
谁家挟弹少年,拟打红衣啄木。
山花雨打尽,满地如烂锦。
远寻鹧鸪雏,拾得一团蕈。 -
6.《淮中晚泊犊头》 宋·苏舜钦
春阴垂野草青青,时有幽花一树明。
晚泊孤舟古祠下,满川风雨看潮生。 -
7.《野望》 唐·王绩
东皋薄暮望,徙倚欲何依?
树树皆秋色,山山唯落晖。
牧人驱犊返,猎马带禽归。
相顾无相识,长歌怀采薇。 -
8.《寄浙漕王子文野以思君令人老五字为韵得诗五》 宋·五迈
我友半湖海,知心吾子文。
君忙我已老,事事不如君。
君生通贵家,我出寒素门。
君披貂毛裘,我著犊鼻褌。 -
9.《野兴》 宋·陆游
来日无多去日遒,朱颜那肯为人留。
檐声点滴无时雨,野气苍茫极目秋。
朝出钓鱼来北渚,夜耕驱犊上西畴。
此心所要常无媿,寂寞衡门死即休。 -
10.《访野老》 宋·陆游
农事元知要细评,野人有旧得寻盟。
林深未见果蔬地,舍近先闻鸡犬声。
春水筑塘谋竭作,阳坡卧犊约同耕。
老来常叹人情薄,深媿今朝倒屐迎。