-
1.《所居二室号书痴禅悦各成一诗·禅悦》 宋·葛立方
多生业果种情田,鹫岭宗风好着鞭。
要使野狐惊铁杖,莫令黄叶认金钱。
传衣虽落慧能后,成佛应居灵运前。
趺坐蒲团成冷淡,比从人役竟谁贤。 -
2.《天育二老禅惠示经佛偈答以十诗》 宋·郑清之
龙宫海藏自分明,搕挢滩头一任倾。
因果若还终不昧,政须防作野狐鸣。 -
3.《乐全先生生日以铁拄杖为寿二首》 宋·苏轼
先生真是地行仙,住世因循五百年。
每向铜人话畴昔,故教铁杖斗清坚。
入怀冰雪生秋思,倚壁蛟龙护昼眠。
遥想人天会方丈,众中惊倒野狐禅。 -
4.《常州太平寺法华院薝卜亭醉题》 宋·苏轼
六花薝卜林间佛,九节菖蒲石上仙。
何似东坡铁拄杖,一时惊散野狐禅。 -
5.《为黄龙心禅师烧香颂三首》 宋·黄庭坚
一拳打破鬼门关,一笑吐却野狐涎。
四海峥嵘龙象众,鼻头只用短绳牵。 -
6.《题小室》 宋·陈与义
暂脱朝衣不当闲,澶州梦断已多年。
诸公自致青云上,病客长斋绣佛前。
随意时为师子卧,安心懒作野狐禅。
炉烟忽散无踪迹,屋上寒云自黯然。 -
7.《会心》 宋·洪咨夔
不是非心佛,还疑有漏仙。
朝闻驰鼓起,夜候定锺眠。
浴少衣偏垢,游多袜易穿。
祗将毋不敬,推倒野狐禅。 -
8.《铁镜赠仲俨》 宋·韩元吉
石门江畔雁山前,芥室遥知更豁然。
百鍊精明真是铁,不妨照破野狐禅。 -
9.《妙喜迁化悲而成诗》 宋·曹勋
戎烬多艰道不传,师能横竖说无边。
清湘去后人思杀,破衲归来帝所怜。
双遽埋无尽藏,诸方应舞野狐禅。
伤心明月堂中影,只作霜华处处圆。 -
10.《七十翁吟五言古体十首》 宋·方回
晦庵感兴诗,本非得意作。
近人辄效尤,以诗言理学。
志南写柳吹,曼卿咏禽乐。
我翁盛称之,岂不物象托。 -
11.《赠痴庵柴头陀》 宋·方回
太室为衾,大块为枕。
一饭不再餐,一茶不再饮。
脱袍掷笏作百姓,十年悟道保真性。
昭文大学湛然翁,半夜室中传祖印。 -
12.《元日倦卧书斋闻僧食未敢歌鼓作继以清唱感而》 宋·王洋
蚤莺声转杂危弦,惊散书窗牛枕眠。
大法鼓声胡部曲,摩登伽戏野狐禅。
眼中颠倒迷情事,世上纵横使鬼钱。
烂煮瓠壶钟鼎食,山堂谁道独悠然。 -
13.《铁罗汉颂》 宋·黄庭坚
人言怖魔像,非金亦非铁。
若作世金铁,开士亦不现。
禅坐应念往,一钵千家供。
顺佛遗敕故,不宣示神通。 -
14.《中秋咏怀借杜子美秋日述怀一百韵和寄柳州假鸣桑先生》 明·徐威
异乡青嶂外,故里白云边。
北极悬双眼,中秋度四年。
灯前横一剑,江浒宿孤船。
玉露漙漙忌,金波炯炯然。 -
15.《赠王伯长主簿》 宋·陆游
学诗大略似参禅,且下功夫二十年。
君要亲嘗狮子吼,法须尽吐野狐涎。
几人错会先师话,吾辈元齐古佛肩。
天遣放翁窮不死,茶山钵袋未曾傳。 -
16.《别金颜老》 宋·李石
笑傲丛林落托仙,閒心不缚十方禅。
野狐岂是藏身处,水牯真成豁鼻穿。 -
17.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
18.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
19.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
20.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。