-
1.《春野行(杂言)》 唐·温庭筠
草浅浅,春如剪。
花压李娘愁,饥蚕欲成茧。
东城年少气堂堂,金丸惊起双鸳鸯。
含羞更问卫公子,月到枕前春梦长。 -
2.《清平乐 次前韵 西野郭安道所寄清平乐,言予》 元·刘敏中
经春闭户。
人不思量处。
蓦地花神通一路。
留得神仙肯住。
相欢忘却无家。
对花细引流霞。
此日诗来肠断,望君东海西涯。 -
3.《禽言次王季野》 明·王祎
行不得哥,乾坤满眼纷干戈。
荆湖骨如山,江淮血成河。
道路断绝可奈何?君行将何之?欲投辽东去,却向海上过
。
行不得哥,海水能可测?只今平地皆风波。 -
4.《客自邵武来言王野使君平寇》 宋·戴复古
闻说贼来日,君能判死生。
扁舟载母去,倚剑到天明。
百姓各逃命,四旁无援兵。
王尊岂非勇,独自守孤城。 -
5.《客自邵武来言王野使君平寇》 宋·戴复古
太守自监军,片胆大如身。
立马斩数贼,犒军捐万缗。
威行千里外,手活一城民。
孰谓书生怯,书生中有人。 -
6.《侄孙昺以东野农歌一编来细读足以起予七言有》 宋·戴复古
吾宗有东野,诗律颇留心。
不学晚唐体,曾闻大雅音。
霜空孤鹤唳,云洞老龙吟。
群噪无才思,昏鸦自满林。 -
7.《代野父言》 宋·苏泂
头白垂垂过七旬,一生筋力尽田园。
如今且听儿男去,尚可看鹅抱乳孙。 -
8.《听野老所言》 宋·释文珦
衰翁卧病山之阿,东村沈老来相过。
首言年饥若无备,次说时政多烦苛。
其间数事尽切已,具有本末非差讹。
农家累世服畎亩,此外宁复知其他。