-
1.《盛山纪事》 明·林俊
朐霜青白雁群,小堂对柏日西曛。
繁星江接巴文水,淡墨山开盛字云。
井切三潮兵幸洗,冈当一火玉为焚。
具知野骨封候暐,静夜冤声触处闻。 -
2.《次韵君节秘书三首》 宋·刘克庄
宁作青袍朝士归,烹羔未必胜羹薇。
易贪尘世好官职,难泯人心真是非。
战士未收青野骨,将军谁报白登围。
可怜鸠鷃}藩篱下,岂识垂天翼怒飞。 -
3.《拟古五首》 宋·何梦桂
杞国天柱倾,哀我鞠子疚。
苍鹅飞冲天,妖星大如斗。
帘下玉床称,山摧石鳌负。
河南吊遗黎,原野骨未朽。
北邙望孤陵,古木叫猿狖。
朔风吹尘沙,天寒薄翠袖。
南云山万重,去去莫回首。 -
4.《秋中野望寄舍弟绶兼令呈上西川尚书舅》 唐·卢纶
忧来思远望,高处殊非惬。
夜露湿苍山,秋陂满黄叶。
人随雁迢递,栈与云重叠。
骨肉暂分离,形神遂疲苶. -
5.《野田行》 唐·张碧
风昏昼色飞斜雨,冤骨千堆髑髅语。
八纮牢落人物悲,是个田园荒废主。
悲嗟自古争天下,几度乾坤复如此。 -
6.《寒食野望》 唐·熊孺登
拜扫无过骨肉亲,一年唯此两三辰。
冢头莫种有花树,春色不关泉下人。 -
7.《野人饷菊有感》 明·张煌言
战罢秋风笑物华,野人偏自献黄花。
已看铁骨经霜老,莫遣金心带雨斜。 -
8.《野望》 清·吴伟业
京江流自急,客思竟何依。
白骨新开垒,青山几何围。
危楼帆雨过,孤塔阵云归。
日暮悲笳起,寒鸦漠漠飞。 -
9.《木兰花慢·步凉颸绿野》 宋·邓剡
步凉颸绿野,□锺鼓、□园林。
有骑竹更生,扶藜未老,歌舞堂阴。
金鞭半横玉带,烨神人、风度五云深。
大耐自应鹤骨,活人总是天心。 -
10.《赠子野归潮时会大名府》 唐·王涤
河朔频河地早寒,城烟牢落水回环。
几番夜雨涨新岸,一片秋云归旧山。
君驷渐腾梅岭外,我车犹枕菊篱间。
潮人若问何如守,病骨支撑两鬓斑。 -
11.《兵火后野望》 宋·艾可翁
干戈连万国,丘壑卧三年。
虎啸黄茅地,鸦屯白骨田。
渴虹疑竭海,腥雾欲沈天。
摇落前朝老,长怀鲁仲连。 -
12.《漳南示义军寄邑人谭野臣》 宋·曾渊子
漳州城南烟雾深,漳州城北氛气侵。
忆从奸邪卖和议,汉廷君臣愁至今。
乘舆播迁天地怒,残军掩泣眠星雾。
黄金无收白骨多,指点枯骸拟亲故。 -
13.《禽言次王季野》 明·王祎
行不得哥,乾坤满眼纷干戈。
荆湖骨如山,江淮血成河。
道路断绝可奈何?君行将何之?欲投辽东去,却向海上过
。
行不得哥,海水能可测?只今平地皆风波。 -
14.《伯父《送先人下第归蜀》诗云︰人稀野店休安》 宋·苏轼
瘦骨寒将断,衰髯摘更稀。
未甘为死别,犹恐得生归。 -
15.《伯父送先人下第归蜀诗云人稀野店休安枕路入》 宋·苏轼
索漠齐安郡,従来著放臣。
如何风雪里,更送独归人。
瘦骨寒将断,衰髯摘更稀。
未甘为死别,犹恐得生归。 -
16.《杜子野主簿约客赋一诗为赠与仆一联云生就石》 宋·戴复古
杜陵之后有孙耒,自守诗家法度严。
秀骨可仙官况薄,高情追古俗人嫌。
起看星斗夜推枕,为爱江山寒卷帘。
饱吃梅花吟更好,锦囊虽富不伤廉。 -
17.《杂感十首以野旷沙岸净天高秋月明为韵》 宋·陆游
我昔游剑南,烂醉平羌月;一杯玻璃春,万里望吴越。
岂知有天幸,故山得归骨。
扁舟小江上,夜半看月没。 -
18.《入秋游山赋诗略无阙日戏作五字七首识之以野》 宋·陆游
周南太史公,道家蓬莱山,麈凡不可料,亦复居其间。
屡奏乞骸骨,宽恩许投闲,羽衣碧玉简,尚缀僊官班。
黄精扫白发,面有孺子颜。
简寂吾家旧,飘然时往还。 -
19.《晚秋野兴》 宋·陆游
病骨支离不耐秋,今年九月即轻裘。
细书灯下幸能读,旧友梦中时与游。
官赋毕输无吠犬,农功已息有闲牛。
不知冠盖朝天客,也得心安似我不? -
20.《晚秋野兴》 宋·陆游
彻底无能彻骨贫,自怜虚作六朝民。
学因病废捐长日,志与年衰媿古人。
露湿乱萤飞暗庑,霜清饥雀噪空囷。
一生眼境常如此,草赋凭谁问大钧?