-
1.《又代庠孙》 宋·项安世
春风建邺花如锦,社日秦淮酒似油。
绣阁相傅住鍼线,高堂有喜送觥筹。
兔经三夜光长好,燕入新年语不休。
商略重闱何许寿,八千才是一春秋。 -
2.《自归耕篆畦见村妇有摘茶车水卖鱼汲水行馌寄》 宋·舒岳祥
闺中寄衣妇,夫婿在辽阳。
夜静剪刀响,天寒鍼线长。
自伤乖匹偶,不肯绣鸳鸯。
早愿王师息,我欢远故乡。 -
3.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
万里西来坐少林,灯灯相续至如今。
泥牛斗里同归海,玉线联时妙契鍼。
未坠绵绵吾祖绪,不忘切切老婆心。
风前一弄无弦曲,会有丛林人赏音。 -
4.《和子瞻凤翔八观八首其五东湖》 宋·苏辙
不到东湖上,但闻东湖吟。
诗词已清绝,佳境亦可寻。
蜿蜒苍石螭,蟠拏据湖心。
倒腹吐流水,奔注为重深。 -
5.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
默学少林,静全本心。
幽灵绝待,虚明自任。
玉线金鍼世家事,鸾胶凤弦山水音。
随方善应,不用相寻。 -
6.《又戏和正仲赋剪春罗》 宋·舒岳祥
昔时剪彩聊为假,今见裁罗却是真。
叶底彩窠本机户。
花边线草是鍼人。
独客书斋思拆补,静姝绣阁学缝纫。
晚花开遍幽畦草,石竹山丹及丽春。