-
1.《醉后狂言,酬赠萧、殷二协律》 唐·白居易
馀杭邑客多羁贫,其间甚者萧与殷。
天寒身上犹衣葛,日高甑中未拂尘。
江城山寺十一月,北风吹沙雪纷纷。 -
2.《七年初到洛阳寓居宣教里时已春暮而四老俱在洛中分司》 唐·李绅
青莎满地无三径,白发缘头忝四人。
官职谬齐商岭客,姓名那重汉廷臣。
圣朝寡罪容衰齿,愚叟多惭未退身。
惟有门人怜钝拙,劝教沈醉洛阳春。 -
3.《春秋战国门·公子无忌》 唐·周昙
按剑临笼震咄呼,鹞甘枭戮伏鸠辜。
能怜钝拙诛豪俊,悯弱摧强真丈夫。 -
4.《驿中七夕》 唐·徐铉
七夕雨初霁,行人正忆家。
江天望河汉,水馆折莲花。
独坐凉何甚,微吟月易斜。
今年不乞巧,钝拙转堪嗟。 -
5.《醉后狂言酬赠萧、殷二协律》 唐·白居易
余杭邑客多羁贫,其间甚者萧与殷:
天寒身上犹衣葛,日高甑中未拂尘。
江城山寺十一月,北风吹沙雪纷纷。
宾客不见绨袍惠,黎庶未沾襦裤恩。 -
6.《杂诗(三十三首)》 明·刘基
鹰本是鸷鸟,爪利翮劲疾。
胡为化为鸠,钝拙无与匹。
栖迟荆棘间,粒啄营口实。
暮啼墙角雨,朝啼屋头日。
昔为众鸟畏,今为众鸟咥。
运命苦不常,孰为金石质。
¤ -
7.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。 -
8.《自喜》 唐·白居易
身慵难勉强,性拙易迟回。
布被辰时起,柴门午后开。
忙驱能者去,闲逐钝人来。
自喜谁能会,无才胜有才。 -
9.《陈情献中丞》 唐·喻坦之
孤拙竟何营,徒希折桂名。
始终谁肯荐,得失自难明。
贡乏雄文献,归无瘠土耕。
沧江长发梦,紫陌久惭行。 -
10.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。