-
1.《郭祥正家醉画竹石壁上郭作诗为谢且遗古铜剑》 宋·苏轼
空肠得酒芒角出,肝肺槎牙生竹石。
森然欲作不可回,吐向君家雪色壁。
平生好诗仍好画,书墙涴壁长遭骂。
不嗔不骂喜有余,世间谁复如君者。
一双铜剑秋水光,两首新诗争剑铓。
剑在床头诗在手,不知谁作蛟龙吼。 -
2.《张近几仲有龙尾子石砚以铜剑易之》 宋·苏轼
我家铜剑如赤蛇,君家石砚苍璧橢而洼。
君持我剑向何许,大明宫里玉佩鸣冲牙。
我得君砚亦安用,雪堂窗下尔雅笺虫虾。
二物与人初不异,飘落高下随风花。 -
3.《武昌铜剑歌(并叙)》 宋·苏轼
供奉官郑文,尝官于武昌。
江岸裂,出古铜剑,文得之以遗余。
冶铸精巧,非锻冶所成者。
雨余江清风卷沙,雷公蹑云捕黄蛇。 -
4.《摸鱼儿(春暮)》 宋·刘辰翁
渺斜阳、村烟酒市,独教王谢如此。
渔翁梦入江头絮,寂寂平安西子。
东风起。
东风起。 -
5.《送陶元庸》 明·唐肃
有酒浇赵州,无酒酹鹦鹉。
不逢平原君,何须识黄祖。
杀姬谢躄士,兹事付尘土。
谁能爱文章,甘受嫚骂侮。 -
6.《武昌铜剑歌》 宋·苏轼
雨余江清风卷沙,雷公蹑云捕黄蛇。
蛇行空中如枉矢,电光煜煜烧蛇尾。
或投以块铿有声,雷飞上天蛇入水。
水上青山如削铁,神物欲出山自裂。 -
7.《赠别成明府赴剑南》 唐·韩翃
朝为三室印,晚为三蜀人。
遥知下车日,正及巴山春。
县道橘花里,驿流江水滨。
公门辄无事,赏地能相亲。 -
8.《铜雀台怨》 唐·程长文
君王去后行人绝,箫筝不响歌喉咽。
雄剑无威光彩沈,宝琴零落金星灭。
玉阶寂寞坠秋露,月照当时歌舞处。
当时歌舞人不回,化为今日西陵灰。 -
9.《铜爵妓》 南北朝·江淹
武皇去金阁,英威长寂寞。
雄剑顿无光,杂佩亦销烁。
秋至明月圆,风伤白露落。
清夜何湛湛,孤烛映兰幕。
抚影怆无从,惟怀忧不薄。
瑶色行应罢,红芳几为乐?
徒登歌舞台,终成蝼蚁郭! -
10.《题李营丘画骊山老姥赐李密火星剑图》 元·汪克宽
蒲山锐额千牛客,蒲鞯跨犊行无迹。
挂角青编一束书,梦对重瞳意相得。
昆吾宝剑三尺水,火星炯炯精光起。
花冠仙姥授神奇,拜起仓皇惊更喜。 -
11.《古剑歌为快藏主赋》 明·空室禅师
阴阳为炭天地垆,飞廉鼓鞴元气嘘。
陶熔万物绝纤滓,神剑脱范成斯须。
想得当初运工处,号泣神天走魑魅。
七佛传持直至今,铓锷荧荧转銛利。 -
12.《古剑篇送蔡君谟自谏省出守福唐》 宋·梅尧臣
生铜夜夜鸣,剉铁未尝缺。
主人久提携,何事赠离别。
借问岂酬恩,请看镡上血。
休惭补履功,出处异施设。 -
13.《铜雀瓦砚歌一首谢林法曹》 宋·刘克庄
凉林贼烧洛阳宫,黄屋迁播侨邺中。
兵驱椒房出複壁,帝不能救忧及躬。
台下役夫皆菜色,台上美人如花红。
九州战血丹野草,不闻鬼哭闻歌钟。 -
14.《铜马歌》 宋·王灼
君不见武皇逸志凌九垓,追风蹑影思龙媒。
鲁班门外立铜马,天厩万匹皆尘埃。
又不见伏波将军破交贼,归来殿前献马式。
据鞍习气殊未衰,想见老子真矍铄。 -
15.《金铜仙人辞汉歌》 宋·艾性夫
剑光沥尽文成血,野鸟啼堕楼居月。
茂陵玉碗土花青,不注天浆餐玉屑。
金仙百尺寒亭亭,千人万人挽不行。
委身只识秋风客,肯与汉贼求长生。
柏梁台边鬼摇扇,露盘惊破铜花片。
孤瞠泣断灞城秋,两汉正无忠义传。 -
16.《遂宁府库古铜物》 宋·袁说友
我貌殊不古,而有好古心。
未老已成癖,此病那砭针。
本非口腹累,乃困耳目侵。
遂州古名邦,有物岁月深。 -
17.《杂曲歌辞·从军中行路难二首》 唐·骆宾王
君不见封狐雄虺自成群,冯深负固结妖氛。
玉玺分兵征恶少,金坛受律动将军。
将军拥旄宣庙略,战士横行静夷落。 -
18.《杂曲歌辞·乐府》 唐·顾况
暖谷春光至,宸游近甸荣。
云随天仗转,风入御帘轻。
翠盖浮佳气,朱楼倚太清。
朝臣冠剑退,宫女管弦迎。 -
19.《安辑岭表事平罢归》 唐·李峤
云端想京县,帝乡如可见。
天涯望越台,海路几悠哉。
六月飞鹏去,三年瑞雉来。
境遥铜柱出,山险石门开。 -
20.《道》 唐·李峤
铜驼分巩洛,剑阁低临邛。
紫徼三千里,青楼十二重。
玉关尘似雪,金穴马如龙。
今日中衢上,尧尊更可逢。