-
1.《小儿诗》 唐·路德延
情态任天然,桃红两颊鲜。
乍行人共看,初语客多怜。
臂膊肥如瓠,肌肤软胜绵。
长头才覆额,分角渐垂肩。 -
2.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
3.《定情诗》 魏晋·繁钦
我出东门游,邂逅承清尘。
思君即幽房,侍寝执衣巾。
时无桑中契,迫此路侧人。
我既媚君姿,君亦悦我颜。 -
4.《定风波(再和前韵药名)》 宋·辛弃疾
仄月高寒水石乡。
倚空青碧对禅床。
白发自怜心似铁。
风月。
使君子细与平章。
已判生涯筇竹杖。
来往。
却惭沙鸟笑人忙。
便好剩留黄绢句。
谁赋。
银钩小草晚天凉。 -
5.《绮怀十六首》 清·黄景仁
楚楚腰肢掌上轻,得人怜处最分明。
千围步障难藏艳,百合葳蕤不锁情。
朱鸟窗前眉欲语,紫姑乩畔目将成。
玉钩初放钗初堕,第一销魂是此声。 -
6.《刘阮天台谣》 宋·王淮
天台山,乃在钱塘之南,瓯越之间。
上有撑云挂日千丈高峰挺岌?,下有奔雷喷雪万仞深壑流
潺湲。
银河倒泻石梁滑,自非仙风道骨谁能攀。 -
7.《赠邕管察推陈仲辅》 宋·陈鹏飞
阑干一幅鹅溪绢,中有五箴排小篆。
古字今文认未了,火剂针铓俱瞑眩。
平生卷轴有膏盲,首尾年来逾错乱。
剩储药物走医门,掉头呕冷不下咽。 -
8.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
9.《太平寺水》 宋·杨万里
太平古寺劫灰余,夕阳惟照一塔孤。
得得来看还不乐,竹茎荒处破殿虚。
偶逢老僧听僧话,道是壁间留古画。
徐生绝笔今百年,祖师相傅妙天下。 -
10.《次韵解禹玉》 宋·陈造
夫君官职虽西班,夫君不独师孔颜。
画手人言逼曹{羁去马换月},诗力自诡追子山。
对客每游庖丁刃,得兴笑解齐女环。
般礴臝前笔未落,竞病韵险思不悭。 -
11.《唐彭改创南楼为赋长歌》 宋·程公许
小洛阳城春日酽,翠幙家家夸国艳。
围花命酒十日狂,何如水月山云日日长相见。
西州藩牧最佳处,古木阴森湖潋滟。
湖{上涯下月}杰观倚南墙,剥雨从风岁久不能缮。 -
12.《瑞鹧鸪·夏季裁量十四郎》 元·王哲
夏季裁量十四郎。
炎炎火焰越忙忙。
百巧场中夸意锐,万人丛里用心刚。
丝绢罗纨铺内藏。
金银珍宝架头光。
独做辛勤心自苦,浑家丰足业谁 -
13.《观旧写照有感》 宋·张镃
赵茂写我真,今朝喜重见。
相望十五载,容貌尽更变。
恰如逢故人,省认向时面。
自怜岁月去,亟若弦上箭。 -
14.《春日即事》 宋·舒岳祥
灯夕花朝都已过,石泉槐火又将新。
故乡失业荆榛满,客子长饥雨雪频。
底处桃源堪避世,何人橘里得藏身。
朝家细核丁黄籍,食指虽多无绢银。