-
1.《从事淮南府过亡友杨校书旧厅感念愀然》 唐·权德舆
故人随化往,倏忽今六霜。
及我就拘限,清风留此堂。
松竹逾映蔚,芝兰自销亡。
绝弦罢流水,闻笛同山阳。 -
2.《悼亡诗》 南北朝·沈约
去秋三五月。
今秋还照梁。
今春兰蕙草。
来春复吐芳。
悲哉人道异。
一谢永销亡。
帘屏既毁撤。
帷席更施张。
游尘掩虚座。
孤帐覆空床。
万事无不尽。
徒令存者伤。 -
3.《李夫人赋》 两汉·刘彻
美连娟以修嫭兮,命樔绝而不长。
饰新官以延贮兮,泯不归乎故乡。
惨郁郁其芜秽兮,隐处幽而怀伤。
释舆马于山椒兮,奄修夜之不阳。 -
4.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
5.《正字南仲祭诗》 宋·周文璞
昭阳作噩冬,愁云凝上苍。
我堕豀谷底,卤莽闻公丧。
哲人困中寿,颇谓告者狂。
继执邸吏符,踯蹢抽肝肠。 -
6.《帝京篇》 唐·骆宾王
山河千里国,城阙九重门。
不睹皇居壮,安知天子尊。
皇居帝里崤函谷,鹑野龙山侯甸服。
五纬连影集星躔,八水分流横地轴。 -
7.《出城》 宋·李复
今日何日我心伤,出门下马走东冈。
东冈路高人迹断,独立矫首望八荒。
长空澹澹地莽莽,停云黯淡山凄苍。
回薄浩劫何渺茫,冥默销沉寂无光。 -
8.《寄彭州高三十五使君適、虢州岑二十七长史参三十韵》 唐·杜甫
故人何寂寞,今我独凄凉。
老去才难尽,秋来兴甚长。
物情尤可见,辞客未能忘。
海内知名士,云端各异方。 -
9.《北固晚眺》 唐·窦常
水国芒种后,梅天风雨凉。
露蚕开晚簇,江燕绕危樯。
山趾北来固,潮头西去长。
年年此登眺,人事几销亡。 -
10.《杂感》 现代·马一浮
变而不动妙能神,诸妄销亡只一真。
若是无真安有妄,无形岂得影随身。 -
11.《佛窟寺》 宋·马之纯
牛头山上有深隈,佛窟何人向此开。
过去辟支还示见,分明弥勒又生来。
刀如敝尽锋何在,形若销亡气莫回。
死复受形胎可入,有无真妄使人猜。 -
12.《辛巳仲春京口望茅止生翙舟不至感述三首》 明·于鉴之
明姝犹少入宫怜,瑰俊曾闻得几全。
北阙筹兵真武库,西曹箧谤似文渊。
八城兽角烽吞塞,千轴鱼丽海啮舷。
精已销亡赊一死,深闺何必异穷边。
¤ -
13.《八咏诗 解佩去朝市》 南北朝·沈约
去朝市。
朝市深归暮。
辞北缨而南徂。
浮东川而西顾。 -
14.《伤内》 明·唐寅
凄凄白露零,百卉谢芬芳;
槿花易衰歇,桂枝就销亡;
迷途无往驾,款款何从将;
晓月丽尘梁,白日照春阳;
扰景念畴昔,肝裂魂飘扬。 -
15.《王彦博徐审知频来问疾口占示之》 宋·赵蕃
秋来瘧鬼不销亡,令我兼旬病在床。
治药频成问良苦,易衣终日屡炎凉。
但添特色色增悲壮,那有功名忆慨慷。
多谢故人来问疾,几回宵度石为梁。 -
16.《三昧诸颂》 宋·释印肃
神光遍界,体若金刚。
威神力固,邪宗销亡。 -
17.《登水门楼,见亡友张贞期题望黄河诗,因以感兴》 唐·崔曙
吾友东南美,昔闻登此楼。
人随川上逝,书向壁中留。
严子好真隐,谢公耽远游。
清风初作颂,暇日复销忧。 -
18.《代人村中悼亡二首》 唐·刘商
花落茅檐转寂寥,魂随暮雨此中销。
迩来庭柳无人折,长得垂枝一万条。
虚室无人乳燕飞,苍苔满地履痕稀。
庭前唯有蔷薇在,花似残妆叶似衣。 -
19.《悼亡》 唐·孟郊
山头明月夜增辉,增辉不照重泉下。
泉下双龙无再期,金蚕玉燕空销化。
朝云暮雨成古墟,萧萧野竹风吹亚。 -
20.《夜闲(此后并悼亡)》 唐·元稹
感极都无梦,魂销转易惊。
风帘半钩落,秋月满床明。
怅望临阶坐,沉吟绕树行。
孤琴在幽匣,时迸断弦声。