-
1.《别张起居(时多故)》 唐·钱起
有别时留恨,销魂况在今。
风涛初振海,鹓鹭各辞林。
旧国关河绝,新秋草露深。
陆机婴世网,应负故山心。 -
2.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
3.《杂诗》 唐·无名氏
劝君莫惜金缕衣,劝君须惜少年时。
有花堪折直须折,莫待无花空折枝。
青天无云月如烛,露泣梨花白如玉。
子规一夜啼到明,美人独在空房宿。 -
4.《琵琶行》 宋·白玉蟾
长江浩浩送千古,江流不断鱼龙舞。
芦花荻花愁暮云,天风吹我客湓浦。
移舟回首思故人,凄然一登琵琶亭。
琵琶亭上秦天远,琵琶亭下楚江横。 -
5.《柳梢青》 宋·蔡伸
子规啼月。
幽衾梦断,销魂时节。
枕上斑斑,枝头点点,染成清血。
凄凉断雨残云,算此恨、文君更切。
老去情怀,春来况味,那禁离别。 -
6.《七娘子》 宋·蔡伸
天涯触目伤离绪。
登临况值秋光暮。
手捻黄花,凭谁分付。
雍雍雁落蒹葭浦。
凭高目断桃溪路。
屏山楼外青无数。
绿水红桥,锁窗朱户。
如今总是销魂处。 -
7.《夏云峰(初秋有作)》 宋·赵长卿
露华清。
天气爽、新秋已觉凉生。
朱户小窗,坐来低按秦筝。
几多妖艳,都总是、白雪余声。 -
8.《行香子》 宋·韩玉
一剪梅花,一见销魂。
况溪桥、雪里前村。
香传细蕊,春透灵根。
更水清泠,云黯淡,月黄昏。
幽过溪兰,清胜山矾。
对东风、独立无言。
霜寒塞垒。
风净谯门。
听角声悲,笛声怨,恨难论。 -
9.《金伯祥席上送吴黎二贡士下第归岭南》 明·黄姬水
相思吴越已经春,此日相逢啼渼新。
世路销魂惟有别,君今况是泣珠人。 -
10.《伤逝三首》 宋·赵文
老人不哭自销魂,况复长号病眼昏。
终日哭声那可听,一声声有一般言。