-
121.《送唐德舆》 宋·赵蕃
国朝唐与苏,不数汉相如。
继彼二季后,当兹三世余。
青云曾给札,班鬓尚题舆。
古义惟知学,时人或谓疏。 -
122.《会昌观小集呈坐上诸文友》 宋·叶适
兹邦异气侯,十月阳屡暴。
清霜云几何,累日困袢燠。
病羸谙冷暖,衣屨迷单复。
上印自悬车,来谂蒙击毂。 -
123.《放歌行》 宋·汪莘
口中吐佛子,腰间出神仙。
眉心红日大如钱,脑宫诵经声泠然。
瞿昙黄老去我久,可使举世终无传。
天亦若忌我,我自梦裹知其天。 -
124.《静乐用元韵为劝学之什再和》 宋·郑清之
士惟食志非食力,於陵奚事亲屦织。
静乐一门自师友,篑进不为子贡息。
元仲季方从太丘,海内人士俱愿识。
案上惟作羽籥声,室中定无锄箒色。 -
125.《送别周宪使》 宋·程公许
春风浩荡龙泓口,逢逢船鼓惊雷吼。
皇华使者拜捧徽书,万里习帆上南斗,岷发报上下十六城,后先持节知几人。
公来非争赫赫名,止水何曾风浪生。 -
126.《去岁重阳日得彦威信附六月间二小倒及从弟倒》 宋·程公许
今节恩赐沐,把菊开清尊。
天涯信音来,扩缄为一欣。
展视未竟幅,泪雨益帨帉。
辞家甫八年,边尘覆全坤。 -
127.《次韵七首》 宋·苏泂
山色对疏棂,之人一似清。
水边同妇饮,花下趁儿行。
养鸭期充膳,骑牛学治生。
时因把锄暇,毋废读书声。 -
128.《山中》 宋·方岳
半坞幽深近物情,一筇老健惬山行。
月於水底见逾好,风打松边过便清。
鹤睡不惊舂药臼,鸟啼时作读书声。
山翁两手浑无用,只把犁锄做太平。 -
129.《山中》 宋·方岳
暄风已惬绿阴凉,小簟初横六尺床。
如宇宙宽容膝地,与尘埃隔及肩墙。
鸟乌声乐樱桃熟,田舍人忙麦饭香。
留得壁间双不借,尚堪锄水共移秧。 -
130.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
澡身乎书圃,晞发於礼园。
静中观我生,父乾而母坤。
宁不自爱重,日夕声利昏。
前修亦人耳,而我何沄沄。 -
131.《劝耕》 宋·方岳
郡如斗大亦何堪,耕雨锄烟亦饱谙。
共话桑麻真有味,久抛蓑笠得无惭。
野田春水自深浅,晴日鸟声时两三。
安得一牛横短笛,南山之北北山南。 -
132.《过李季子丈》 宋·方岳
易在床头注未成,晦庵往矣与谁评。
深衣静对山逾好,语录重抄眼尚明。
春晚有诗供杖屦,日长无事乐锄耕。
家风终与常人别,只听芭蕉滴雨声。 -
133.《病目》 宋·方岳
病眸未老已昏眵,近废秋堂几卷书。
世事难看宁闭却,人生自扰正纷如。
棋声久避灯前雨,菜本犹堪月下锄。
面壁且容趺足坐,此心雅与俗人疏。 -
134.《次韵酬章教授》 宋·方岳
江山渺愁予,岁月如羽疾。
适烹雨前茶,已擘霜后橘。
夜窗秋气悲,栩栩梦圭荜。
荒唐失饭牛,迂阔坐扪虱。 -
135.《次韵谢从之以表闾投赠》 宋·方岳
长杨奏赋三十年,已甘老死穷山巅。
醉眠独宿秋风前,此岂有意声名传。
如驽伏枥不受鞭,要与騕褭难争妍。
强令作对官道边,功名毕竟谁新鲜。 -
136.《题王尉半竹》 宋·方岳
吾始过西斋,破於玉川屋。
中有山泽癯,雪灯共夜读。
秋声入雨听,手携墙下竹。
携锄斸荒苔,宁甘食无肉。 -
137.《汪运干容安斋》 宋·方岳
笔峰插天碧,其下可以庐。
谁与半间云,共此一束书。
君看柴桑人,自爱松菊居。
北窗天地宽,不受世卷舒。 -
138.《题窗间墨竹》 宋·胡仲弓
一寸毛锥当小锄,新篁移傍野人居。
难栖天上鸣阳凤,且伴窗前剔蠹鱼。
大节肯随风俯仰,数枝长带月扶疎。
此君本是虚心物,那更形声总是虚。 -
139.《次韵答颐斋》 宋·胡仲弓
雀罗门外设,尘远市廛居。
抱膝吟梁父,摩声赋子虚。
苔钱何用铸,草带莫教锄。
世事难开口,休投北阙书。 -
140.《寄颐斋》 宋·胡仲弓
蛙声喧夜枕,买静入林居。
好句敲唐响,清谈笑晋虚。
素馨和月种,山药带云锄。
閒里多忙事,篝灯课子书。