-
161.《栽桑》 宋·陆文圭
细听遴妇低眉说,年年育暨苦无叶。
山童执筐入市献,一称百钱独未惬。
更兼春雨土窗寒,忍风灵儿头嗫嗫。
买丝织绢轮官外,空借怜机间一月。 -
162.《赠同志》 宋·释文珦
忘情三十载,曾不厌顽疏。
白石能同煮,青山亦共居。
猨声依树乐,鸟影入云虚。
闻道黄精熟,相呼又荷锄。 -
163.《散愁四首》 宋·宋伯仁
旋买犁锄学种田,一声长啸霅溪边。
微茫白水山如画,好个江南万里天。 -
164.《以校正字学还方智善作诗赠之》 宋·王洋
惟古於文藏妙理,自然之音见微旨,唇舌齿喉母生子,清浊重轻毛发比。
古者八岁方毁齿,小学师承方肄此。
时及春秋循一轨,台兴亦知窥阃壘。 -
165.《秀实监丞复寄二篇讥商彦不至亦微见及因次韵》 宋·王洋
折除官职是声称,利达文章不易并,联句每容分短韵,五言今始见长城。
将军庄畔伤沉甲,处士庐边笑盗名。
我欲抱锄归问妇,揶揄示许饷春耕。 -
166.《山中》 宋·薛嵎
依然木石居,造物任乘除。
时事今休问,山中计不疎。
泉声增雨后,禽语变春初。
吟得诗名世,终身甘荷锄。 -
167.《借虚谷太博狂吟十诗韵书怀并呈太博》 宋·杨公远
一生不把两眉愁,厌听瓢声笑许由。
原荷锄来翻畎亩,懒携刺去谒公侯。
酒倾明月清风夜,诗琢空山落木秋。
坎止流行俱莫问,自然霜雪未蒙头。 -
168.《七十初度漫赋二十六韵》 明·王稚登
忆上蓬莱殿,曾雠石室书。
史臣陪出入,丞相借吹嘘。
故国归来早,长安不可居。
为园栖曲巷,种柳拂清渠。 -
169.《观潮歌》 明·王稚登
丙辰闰七月初吉,孟渎江边潮水赤。
寒波带雨打空城,高浪如山排巨石。
山田旱爟不可救,山人荷锄惟种豆。
游鱼忽入豆花中,江里鼋鼍近人吼。