-
1.《横吹曲辞·长安道》 唐·崔颢
长安甲第高入云,谁家居住霍将军。
日晚朝回拥宾从,路傍拜揖何纷纷。
莫言炙手手可热,须臾火尽灰亦灭。
莫言贫贱即可欺,人生富贵自有时。
一朝天子赐颜色,世上悠悠应始知。 -
2.《横吹曲辞·长安道》 唐·孟郊
胡风激秦树,贱子风中泣。
家家朱门开,得见不可入。
长安十二衢,投树鸟亦急。
高阁何人家,笙簧正喧吸。 -
3.《横吹曲辞·长安道》 唐·顾况
长安道,人无衣,马无草,何不归来山中老。
-
4.《横吹曲辞·长安道》 唐·聂夷中
此地无驻马,夜中犹走轮。
所以路旁草,少于衣上尘。 -
5.《横吹曲辞·长安道》 唐·韦应物
汉家宫殿含云烟,两宫十里相连延。
晨霞出没弄丹阙,春雨依微自甘泉。
春雨依微春尚早,长安贵游爱芳草。 -
6.《横吹曲辞·长安道》 唐·白居易
花枝缺处青楼开,艳歌一曲酒一杯。
美人劝我急行乐,自古朱颜不再来,君不见外州客,长安道,一回来,一回老。 -
7.《横吹曲辞·长安道》 唐·薛能
汲汲复营营,东西连两京。
关繻古若在,山岳累应成。
各自有身事,不相知姓名。
交驰喧众类,分散入重城。
此路去无尽,万方人始生。
空馀片言苦,来往觅刘桢。 -
8.《横吹曲辞·长安道》 唐·贯休
憧憧合合,八表一辙。
黄尘雾合,车马火热。
名汤风雨,利辗霜雪。
千车万驮,半宿关月。
上有尧禹,下有夔契。
紫气银轮兮常覆金阙,仙掌捧日兮浊河澄澈。
愚将草木兮有言,与华封人兮不别。 -
9.《横吹曲辞·长安道》 唐·沈佺期
秦地平如掌,层城出云汉。
楼阁九衢春,车马千门旦。
绿柳开复合,红尘聚还散。
日晚斗鸡回,经过狭斜看。 -
10.《长亭怨慢·渐吹尽》 宋·姜夔
余颇喜自制曲。
初率意为长短句,然后协以律,故前后阕多不同。
桓大司马云:“昔年种柳,依依汉南。
今看摇落,凄怆江潭:树犹如此,人何以堪?”此语余深爱之。 -
11.《画堂春·东风吹柳日初长》 宋·秦观
东风吹柳日初长。
雨馀芳草斜阳。
杏花零落燕泥香。
睡损红妆。
香篆暗消鸾凤,画屏萦绕潇湘。
暮寒轻透薄罗裳。
无限思量。 -
12.《丈亭遇老人长眉及肩欲就之语忽已张帆吹笛而》 宋·陆游
飒飒长眉绿覆肩,欲推寿数意茫然。
若非楚国庚寅岁,定是尧时丙子年。
铜笛一声惊宿鹭,蒲帆数幅破晴烟。
遥知乘醉江湖去,黄鹤楼头又放颠。 -
13.《画堂春·东风吹柳日初长》 宋·黄庭坚
东风吹柳日初长。
雨馀芳草斜阳。
杏花零乱燕泥香。
睡损红妆。
宝篆烟消龙凤,画屏云锁潇湘。
夜寒微透薄罗裳。
无限思量。 -
14.《长亭怨慢·渐吹尽》 宋·姜夔
余颇喜自制曲。
初率意为长短句,然后协以律,故前后阕多不同。
桓大司马云:“昔年种柳,依依汉南。
今看摇落,凄怆江潭:树犹如此,人何以堪?”此语余深爱之。