-
1.《哭长孙侍御(一作杜诵诗·以下为杜甫补遗)》 唐·杜甫
道为谋书重,名因赋颂雄。
礼闱曾擢桂,宪府旧乘骢。
流水生涯尽,浮云世事空。
唯馀旧台柏,萧瑟九原中。 -
2.《哭长孙侍郎(一作杜甫诗)》 唐·杜诵
道为诗书重,名因赋颂雄。
礼闱曾擢桂,宪府既乘骢。
流水生涯尽,浮云世事空。
唯馀旧台柏,萧瑟九原中。 -
3.《哭丘长史》 唐·张籍
曾是先皇殿上臣,丹砂久服不成真。
常骑马在嘶空枥,自作书留别故人。
诗句遍传天下口,朝衣偏送地中身。
最悲昨日同游处,看却春风树树新。 -
4.《哭丘长史》 唐·张籍
丘公已殁故人稀,欲过街西更访谁。
每到子城东路上,忆君相逐入朝时。 -
5.《哭女樊四十韵(虢州长史时作)》 唐·元稹
逝者何由见,中人未达情。
马无生角望,猿有断肠鸣。
去伴投遐徼,来随梦险程。
四年巴养育,万里硖回萦。 -
6.《寄哭西川坛长广济大师》 唐·齐己
千万僧中宝,三朝帝宠身。
还源未化火,举国葬全真。
文集编金在,碑铭刻玉新。
有谁于异代,弹指礼遗尘。 -
7.《哭许阿大灵长》 明·虞淳熙
病眼昏如雾,变雨洒絜霖。
闻子畀过门,椎枕一声哭。
龙井张春筵,送客仰华屋。
长揖辞此世,云返下宫宿。 -
8.《哭季长》 宋·陆游
岷山剡曲各天涯,死籍前时偶脱遗。
三径就荒俱已老,一樽相属永无期。
寝门哀恸今何及?泉壤从游後不疑。
邂逅子孙能记此,交情应似两翁时。 -
9.《哭季长》 宋·陆游
我荷锄时君赐环,君归我复造清班,无由促席暂握手,每得寄声聊解颜。
造物不令成老伴,著书犹喜在名山。
半年仅得陈蓴鲫,白首临风涕自潸。 -
10.《和不疑送虏使还道中闻邻几圣俞长逝作诗哭之》 宋·司马光
昨夕邮吏来,叩门致书函。
呼奴取以入,就火开其缄。
不疑赋长篇,发自燕这南。
痛伤江与梅,继踵良人歼。 -
11.《哭囊山觉初长老》 宋·刘克庄
岂谓茶毗速,龛前一怆情。
空留尊宿貌,难问小师名。
骨已迎归塔,衣多唱入城。
百年如此过,何异不曾生。 -
12.《哭囊山觉初长老》 宋·刘克庄
雪峰寺里曾相识,面皱颧高五十馀。
削发入山参最久,白头出世瘦如初。
觉心不共真身坏,遗偈犹能战手书。
何必塔铭并语录,吾诗自可表幽墟。 -
13.《哭郑君瑞长官二首》 宋·刘克庄
自解铜章后,终身耻折腰。
偶然安旧隐,非不恋清朝。
薪水才能给,弓旌未易招。
坟山梅似雪,犹足配清标。 -
14.《哭郑君瑞长官二首》 宋·刘克庄
史著陶潜卒,何妨爵秩卑。
竟无乞米帖,止有采薇诗。
旧友谁为诔,新阡尚欠碑。
中年哭同志,孤立可胜悲。 -
15.《哭张师柔长官》 宋·邵雍
生平志在立功名,谁谓才难与命争。
绝笔有诗形雅意,盖棺无地尽交情。
胸中时事何由展,天下人才不复评。
魂若有知宜自慰,子孙大可振家声。