-
1.《题赠高闲上人》 唐·陈陶
檐卜花间客,轩辕席上珍。
笔江秋菡萏,僧国瑞麒麟。
内殿初招隐,曹溪得后尘。
龙蛇惊粉署,花雨对金轮。 -
2.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
3.《夷门雪赠主人(是赠陆长源,陆有答诗)》 唐·孟郊
夷门贫士空吟雪,夷门豪士皆饮酒。
酒声欢闲入雪销,雪声激切悲枯朽。
悲欢不同归去来,万里春风动江柳。 -
4.《送僧二首》 唐·段成式
形神不灭论初成,爱马乘闲入帝京。
四十三年虚过了,方知僧里有唐生。
想到头陀最上方,桂阴犹认惠宗房。
因行恋烧归来晚,窗下犹残一字香。 -
5.《自商山宿隐居(一作灵一诗)》 唐·苏广文
闻道桃源堪避秦,寻幽数日不逢人。
烟霞洞里无鸡犬,风雨林中有鬼神。
黄公石上三芝秀,陶令门前五柳春。
醉卧白云闲入梦,不知何物是吾身。 -
6.《自商山宿隐居(一作灵一诗)》 唐·苏广文
闻道桃源堪避秦,寻幽数日不逢人。
烟霞洞里无鸡犬,风雨林中有鬼神。
黄公石上三芝秀,陶令门前五柳春。
醉卧白云闲入梦,不知何物是吾身。 -
7.《题黄公陶翰别业(一作处一诗,一作苏广文诗)》 唐·灵一
闻说花源堪避秦,幽寻数月不逢人。
烟霞洞里无鸡犬,风雨林间有鬼神。
黄公石上三芝秀,陶令门前五柳春。
醉卧白云闲入梦,不知何物是吾身。 -
8.《题诗紫极宫》 唐·吕岩
宫门一闲入,临水凭栏立。
无人知我来,朱顶鹤声急。 -
9.《山居诗》 宋·释延寿
心地须教合死灰,藏机泯迹绝梯媒。
芳兰只为因香折,良木多从被直摧。
寒逼花枝红未吐,日融水面绿全开。
支颐独坐经窗下,一片云闲入户来。 -
10.《野堂》 宋·陆游
鼓缶酣歌乐太平,野堂窗户极疏明。
弃官正为愚无用,谢客新缘病有名。
闲入乡人赛神社,时从长者放鱼行。
驩然更有关心处,打稻家家趁晚晴。