-
1.《贺新郎·太白墓和雅存韵》 清·黄景仁
何事催人老?是几处、 残山剩水,闲凭闲吊。
此是青莲埋骨地,宅近谢家之脁。
总一样,文人宿草。
只为先生名在上,问青天,有句何能好?打一幅,思君稿。 -
2.《贺新郎 太白墓,和稚存韵》 清·黄景仁
何事催人老?是几处、残山剩水,闲凭闲吊。
此是青莲埋骨地,宅近谢家之脁。
总一样,文人宿草。
只为先生名在上,问青天,有句何能好?打一幅,思君稿。 -
3.《初夏出游》 宋·陆游
泥黦棕鞋雨垫巾,闲游又送一年春。
长歌聊对圣贤酒,羸病极知朝暮人。
废堞荒郊闲吊古,朱樱青杏正尝新。
桃源自爱山川美,未必当时是避秦。 -
4.《再用才子富文华校雠天禄阁韵赠周教授》 宋·陈造
仙人藤阴梦,金骨窖黄埃。
当年晁张双,缩手推其才。
陈编且千载,万蛰听春雷。
偕公闲吊古,文游但荒台。 -
5.《王可交升仙台四首》 宋·黄庚
我来闲吊古,触景觉凄凉。
踏石云侵履,个萝露湿裳。
森森林不茂,馥馥野花香。
寺近寻僧话,谈禅坐竹床。 -
6.《题东林寺》 宋·喻良能
江湖大兰若,庐阜一东林。
砌绕琮琤水,门罗翠碧岑。
烟云千古色,松桧四时阴。
岸帻销尘虑,凭栏净客心。 -
7.《灞上闲居》 唐·王昌龄
鸿都有归客,偃卧滋阳村。
轩冕无枉顾,清川照我门。
空林网夕阳,寒鸟赴荒园。
廓落时得意,怀哉莫与言。
庭前有孤鹤,欲啄常翩翻。
为我衔素书,吊彼颜与原。
二君既不朽,所以慰其魂。 -
8.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。 -
9.《哭闲霄上人》 唐·周贺
林径西风急,松枝讲钞馀。
冻髭亡夜剃,遗偈病时书。
地燥焚身后,堂空著影初。
吊来频落泪,曾忆到吾庐。 -
10.《早春寄岳州李使君,李善棋爱酒,情地闲雅》 唐·杜牧
城高倚峭巘,地胜足楼台。
朔漠暖鸿去,潇湘春水来。
萦盈几多思,掩抑若为裁。
返照三声角,寒香一树梅。