-
441.《村居述怀》 宋·魏野
布褐楮皮冠,朝昏信自然。
眼明山雨后,发乱晚风前。
鹤病生闲恼,僧来废静眠。
自知慵懒性,至死岂能悛。 -
442.《冬日述怀》 宋·魏野
瘿枕闲欹苇箔褰,浩然情性雪晴天。
却嫌雏鹤饶声气,惊觉茅簷曝背眠。 -
443.《寄赠华山致仕韩见素》 宋·魏野
尽垂华发恋金门,独乞悬车未五旬。
清世一般为隐逸,碧霄两处应星辰。
绣衣脱下宁妨贵,锦帐眠来不称贫。
潇洒易添新道气,光阴难改旧风神。 -
444.《寄晋州孙学士》 宋·曾巩
风标闲淡易为安,晋陕应忘道路难。
学似海收天下水,性如桂奈月中寒。
素心已向新书见,大法常留后世看。
自送西舟江上别,孤怀经岁未能宽。 -
445.《鸿雁》 宋·曾巩
江南岸边江水平,水荇青青渚蒲绿。
鸿雁此时俦侣多,乱下沙汀恣栖宿。
群依青荇唼且鸣,暖浴蒲根戏相逐。
长无矰缴意自闲,不饱稻梁心亦足。
性殊凡鸟自知时,飞不乱行聊渐陆。
岂同白鹭空洁白,俯啄腥污期满腹。 -
446.《赠杜山人》 宋·张舜民
才疏性懒一微官,终日沉埋尘上间。
安得便为归去计,共君吟咏伴君闲。 -
447.《次韵武伯》 宋·姜夔
杨柳风微约暮寒,野禽容与只婆间。
道人心性如天马,可爱青丝十二闲。 -
448.《和子华许昌道中诗有隐逸之思》 宋·韩维
悲风中夜兴,寒气入我室。
颓然揽衣坐,中怀百忧溢。
我生乏壮图,少小事刀笔。
窥古得微尚,趋时寡良术。 -
449.《久雨奉怀象之九兄》 宋·韩维
萧洒崔居士,高闲养性灵。
凉风满樽酒,永日一函经。
竹色垂遮户,桐花开满庭。
未嗟相见阔,交照本忘形。 -
450.《谢李公达惠诗再答》 宋·韩维
功名无得得闲身,位列东朝愧汉臣。
空性屡捞潭底月,浮名那记禁中春。
知音罕遇忘言士,绝学常思过量人。
莫取无心心外道,此心生处即为尘。 -
451.《游福圣院呈审言诸君》 宋·韩维
残春去无几,烦暑来已惭。
驱车九衢里,赤日汗两脸。
投身入佛寺,廊殿遂且俨。
老僧一何贤,为我拂清簟。 -
452.《送吴令常甫之武平》 宋·强至
朝廷重一邑,悼昔容备员。
自严荐举法,颇号近得贤。
仕者既择地,主恩那罄宣。
遐封暨恶壤,十必九弃捐。 -
453.《赠解禹玉》 宋·陈造
读书只博双鬓斑,诗好岂解留朱颜。
平时无客怜辙鲋,触处有人嘲饭山。
相府略尝唤宜禄,木门不梦窥铜环。
多病但结药裹伴,得酒间发诗囊悭。 -
454.《和张叔靖三绝》 宋·郑刚中
学圃自缘非肉食,杜门谁谓避闲名。
大都野性如麋鹿,不争将身朝市行。 -
455.《谢素师惠二石》 宋·冯时行
素师为我良古僻,野性乖疏无与适。
呼门投我清净友,翻是巴江两好石。
一石形作巢莲龟,近人团圆生素迹。
皎如孤月流清空,光逐一星斜辟易。 -
456.《山居杂诗九十首》 宋·曹勋
春深多夜雨,倦卧得饱听。
穿林乍依微,滴檐已纷竞。
衾寒似落莫,人寂眷闲静。
怡然遂高眠,枕上颇适性。 -
457.《上塘值清明八首》 宋·曹勋
客路逢寒食,欣同不系舟。
闲中聊适性,要地固抽头。
不作扬州梦,何能贾客留。
壮怀今断断,世事任悠悠。 -
458.《题人画扇十首》 宋·曹勋
长沙笔墨妙山林,植立如听啸月音。
岸槲不妨俱遂性,一溪闲与照清深。 -
459.《寄储子椿》 宋·曹勋
卓荦姑溪有隐君,当年远识无枫宸。
鉴明尘土无留迹,水净妍媸久自真。
闻道燕居求性理,固应有暇对闲人。
一廛已约同藏海,他日茅斋定卜邻。 -
460.《题客舍》 宋·曹勋
路边小舍静无泥,风入松杉绿满枝。
溪抱回堤山抱屋,舟藏曲港竹藏篱。
主人野性留应懒,倦客闲情去輙迟。
内讼尘埃犹仆仆,厚颜如奉北山移。