-
1.《闲居初夏午睡起·其二》 宋·杨万里
松阴一架半弓苔,偶欲看书又懒开。
戏掬清泉洒蕉叶,儿童误认雨声来。 -
2.《暮春闲居示同志》 唐·权德舆
避喧非傲世,幽兴乐郊园。
好古每开卷,居贫常闭门。
曙钟来古寺,旭日上西轩。
稍与清境会,暂无尘事烦。 -
3.《暮春闲居示同志》 唐·权德舆
避喧非傲世,幽兴乐郊园。
好古每开卷,居贫常闭门。
曙钟来古寺,旭日上西轩。
稍与清境会,暂无尘事烦。 -
4.《闲居即事》 唐·朱庆馀
深嶂多幽景,闲居野兴清。
满庭秋雨过,连夜绿苔生。
石面横琴坐,松阴采药行。
超然尘事外,不似绊浮名。 -
5.《还圆益上人诗卷》 宋·邵雍
瓶锡相从更一巾,一巾曾拂十州尘。
心通佛性久无碍,口道儒言殊不陈。
吴越江山前日事,伊嵩风月此时身。
闲行坐闲松阴下,应恃眼明长笑人。 -
6.《自上竺闲行至后磵题所见》 宋·释行海
莓苔一径趁溪斜,行尽松阴见水涯。
绕屋花开非旧主,隔林烟起是谁家。 -
7.《南轩松》 唐·李白
南轩有孤松,柯叶自绵幂。
清风无闲时,潇洒终日夕。
阴生古苔绿,色染秋烟碧。
何当凌云霄,直上数千尺。 -
8.《忆旧游·登蓬莱阁》 宋·张炎
问蓬莱何处,风月依然,万里江清。
休说神仙事,便神仙纵有,即是闲人。
笑我几番醒醉,石磴扫松阴。
任狂客难招,采芳难赠,且自微吟。 -
9.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
10.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
11.《春日闲居三首》 唐·白居易
陶云爱吾庐,吾亦爱吾屋。
屋中有琴书,聊以慰幽独。
是时三月半,花落庭芜绿。
舍上晨鸠鸣,窗间春睡足。 -
12.《游长安诸寺联句·招国坊崇济寺·奇松联二十字绝句》 唐·段成式
杉松何相疏,榆柳方迥屑。
无人擅谈柄,一枝不敢折。
——段成式
中庭苔藓深,吹馀鸣佛禽。 -
13.《游长安诸寺联句·永安坊永寿寺·闲中好》 唐·段成式
闲中好,尽日松为侣。
此趣人不知,轻风度僧语。
——郑符
闲中好,尘务不萦心。
坐对当窗木,看移三面阴。
——段成式
闲中好,幽磬度声迟。
卷上论题肇,画中僧姓支。
——张希复 -
14.《八月十日宿百丈山庆善院明日游松风庵谒震禅》 宋·陈师道
衾裘夜宿方丈屋,风灯微茫照溪谷。
杖屦朝行百丈山,林风清泠摇佩环。
道人八十更聪明,耳边犹爱松风声。
风前饱食松下卧,梦里光阴等闲过。 -
15.《奉和四松》 唐·姚合
四松相对植,苍翠映中台。
擢干凌空去,移根劚石开。
阴阳气潜煦,造化手亲栽。
日月滋佳色,烟霄长异材。 -
16.《河内别村业闲题》 唐·韦庄
阮氏清风竹巷深,满溪松竹似山阴。
门当谷路多樵客,地带河声足水禽。
闲伴尔曹虽适意,静思吾道好沾襟。
邻翁莫问伤时事,一曲高歌夕照沈。 -
17.《题普春上人所藏谢孔昭画》 明·徐章
葵丘先生才绝奇,诗情画笔追王维。
家君曾延主西席,讲罢我辈从游嬉。
呼童时背锦囊出,宝马金鞍过南陌。
春色不知何处来,柳花乱卷东风白。 -
18.《晓度黄叶岭东谷怀寄金陵王居士闲叟》 宋·贺铸
阴谷不寓暑,风松朝露零。
乳溪逗绿筱,琴筑声泠泠。
老石渍金碧,窅然沈列星。
酌此石上泉,饵彼松下苓。 -
19.《沁园春 次希孟韵,时召至通州,以病归·时》 元·许有壬
坎止流行,行止非人,何劳用心。
羡枝巢居士,泥涂轩冕,时斋老子,城市山林。
富贵何常,荣枯递转,惟有高名不陆沉。
他休问,只清风一榻,多少黄金。 -
20.《沁园春 次希孟韵,时召至通州,以病归·时》 元·许有壬
坎止流行,行止非人,何劳用心。
羡枝巢居士,泥涂轩冕,时斋老子,城市山林。
富贵何常,荣枯递转,惟有高名不陆沉。
他休问,只清风一榻,多少黄金。